Ωροσκόπιο 2010

Υπάρχουν κάποιες στιγμές στην ζωή μας, αγαπητοί μου αναγνώστες, που μπορεί να αισθανθείς περήφανος, να σφίξεις την γροθιά σου, να κοιταχτείς με σιγουριά στον καθρέφτη και να νιώθεις άνετα με όποιο παντελόνι και να φορέσεις, να πέσεις για ύπνο χαμογελαστός και να ξυπνίσεις όμορφος. Τέτοια στιγμή είναι κι η σημερινή...

Είναι μεγάλη μου τιμή που η μελλοντολόγος - παντογνώστης - αστρολόγος  Ελευθερία Τύπου μου παραχώρησε τις αστρολογικές και 100 % ακριβείς προβλέψεις της για το 2010. Θα δημοσιευτούν σε 3 διαδοχικές αναρτήσεις όποτε Κριοί, Ταύροι, Δίδυμοι και Καρκινάκια...

Καλή ανάγνωση!

Κρυός :  Για εσάς το 2010 θα είναι χρονιά αποτυχίας και μόνο. Η αγαπημένη σας carte-postale που έχετε χάσει από τον Ιούνιο του 2009 βρίσκεται  στο μεσαίο συρτάρι του κομοδίνου σας απλά είναι ανάμεσα σε τιμολόγια και αποδείξεις γι' αυτό σας είναι τόσο δύσκολο να την βρείτε. Σε περίπτωση που αποφασίσετε να παίξετε τυχερά παιχνίδια έχετε μαζί σας ένα κρουασάν με ρέντα (merenda) γιατί έχει αποδειχθεί ότι είναι γουρλίδικα. Μην επιχειρήσετε να αγγίξετε γυμνά καλώδια γιατί υπάρχει κίνδυνος ηλεκτροπληξίας και μην τρέφετε καμία αυταπάτη ότι οι άνθρωποι που έχετε γύρω σας σάς αγαπούν.
Τυχερός αριθμός : δεν υπάρχει
Τυχερή φράση : το άφησα κάτω
Τυχερό μολύβι : το τρίτο από δεξιά

Ταύρος : Θα πέσει η γλάστρα με τον βασιλικό που έχετε στο πίσω μπαλκόνι και θα σπάσει το παρμπρίζ του αυτοκινήτου που θα είναι παρκαρισμένο εκείνη την στιγμή ακριβώς από κάτω ιδιοκτητης του οποίου είναι ο κάτοχος της υπαριθμον ΑΑ 480783 αστυνομικής ταυτότητας (εκδοθείσης την 28-8-2003) και κάτοικος Θεσσαλονίκης, Συμεών Φαρδύς. Συνεπώς μετακινείστε τον βασιλικό σε άλλο μέρος αλλά σε καμία περίπτωση στο μπροστά μπαλκόνι που έχει ήλιο γιατι θα μαραθεί σε 3 μέρες το πολύ. Η οικονομική σας κατάσταση θα μείνει σταθερή. Σε περιπτωση που βρεθε'ιτε σε όρεξη για αθλητισμό αποφύγετε το ποδόσφαιρο παγκότερμα.


Τυχερός αριθμός : δεν υπάρχει
Τυχερή φράση : ctrl+alt+del
Τυχερές μέρες : Τρίτη, Τετάρτη

  Δίδυμοι : Το 2010 θα αποτελέσει μια μεγάλη ευκαιρία για να συνειδητοποιήσετε ότι το αίμα των μεταναστών γεμίζει τις τσέπες των αφεντικών. Μην έχετε αμφιβολίες για την παράλληλη ερωτική ζωή τoυ συζύγου σας γιατί φροντίζει να χρησιμοποιεί προφυλακτικό. Είναι μεγάλη ευκαιρία να κάνετε κάποια τεράστια ανακάλυψη για την ανθρωπότητα. Δοκιμασετε την τύχη σας στο στοίχημα στο β' τοπικό ιδιαίτερα από τον Μάρτιο μέχρι τον Αύγουστο, μήνες κατά τους οποίους η Σελήνη Νέας Απολλωνίας  διαγράφει παράλληλη τροχιά με τον Άρη Καστανοχωρίου και είναι ανάδρομη με τον Δία Χορτιάτη και τον Ερμή του Πραξιτέλους. Τρώτε πολλά φρούτα γιατί είναι υγιεινά.

Τυχερός αριθμός : δεν υπάρχει

Τυχερή οδός : Αλέξανδρου Πάλλη
Τυχερή πόρτα: οποιαδήποτε λευκή

Καρκινάκια : Φροντίστε να μην βλασφημάτε κάθε φορά που επιστρέφετε σπίτι σας και το ασανσέρ είναι στον 7ο όροφο γιατί υπάρχει και η λύση της σκάλας που για εσάς είναι αναγκαία γιατί με τα τελευταία κιλά που πήρατε δεν σας βλέπω να την γλιτώνετε την εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Αλλάξτε επιτέλους την σειρά των καναλιών στην τηλεόρασή σας! η ΕΤ-1 μπαίνει στο 1 και όχι στο 4. Η ΝΕΤ στο 2 και όχι στο 28. Το MEGA στο 4 και όχι στο 1. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να χαίρεστε γιατί το 2012 θα καταστραφεί η Γη αλλά προσπαθείστε να δείξετε ψύχραιμοι και εχέμυθοι στην σοβαρή πληροφορία που σας δίνω.

Τυχεροί τραγουδιστές: Μαχαίρης Λαυρεντίτσας 
Τυχερά αντικείμενα : μάτι, δόντι, ρόδι, πόδι
Τυχερή στροφή : η έκτη



συνεχίζεται...

Κι εσύ μυρίζεις σαπούνι..!

'' Τι να ' ναι η έκφραση '', ''τι να' ναι η έμπνευση'' κι αυτές οι μούσες που περιτριγυρίζουν τους ποιητάς ή οι Νηρηίδες κι οι λοιπές νύμφες που βρίσκονται, που κρύβονται, πως χάνονται...

...μην είναι ο κρατήρας διηνεκώς σιωπούντος ηφαιστείου;

..μην είναι η ορμή πύοντος εκτινάσσοντος απο ακμή εφήβου;

Κι είναι όλα στην τελική θέμα αισθητικής;

...κι αν ναι, ποιας αισθητικής; της Δυτικης;

Τέτοια ερωτήματα, αγαπητοί μου αναγνώστες, ταλάνιζαν για καιρό την σκέψη του γράφοντος σε βαθμό που μετά από καιρό άρχισα δειλά να πιστέυω ότι προσομοιάζω τοιούτους τους καλλιτέχνας...

Αλλά πικρές  οι βουλές των συγκυριών και σκοτεινές οι ψυχές των ρατσιστών...
Ένα ολόκληρο εποικοδόμημα ιδεών και σκέψεων τραντάχθηκε συθέμελα από τις ψυχικές δονήσεις που μου προκάλεσε ένα απλό και αθώο φαινομενικά τηλεφώνημα...

Πέμπτη, 11 Μαρτίου 2010, ώρα 22:38

Στην οθόνη του του τηλεφώνου μου αναγράφεται το όνομα Άννα Κ. Η Άννα Κ. (το Άννα Κ. είναι ψευδώνυμο που το χρησιμοποιώ για να προστατέυσω τα προσωπικά στοιχεία της δεσποινίδος.Το πραγματικό της όνομα είναι Έφη Σταυρίδου) παλιά μου συμμαθήτρια, πνεύμα ανήσυχο και με ευαισθησίες.Με έφεση στην μουσική και ουσιαστική επαφή με την ποίηση. Φιγούρα ευγενική. Σπούδασε στπο Παιδαγωγικό τμήμα του ΔΠΘ και από τον Σεπτέμβρη του '09 εργάζεται ως δασκάλα σε δημοτικό σχολείο σε προάστιο των Αθηνών.

Rupax, η ακρίδα : Και πως είναι  κατάσταση στο σχολείο, Άννα; (εγώ προφανώς την αποκαλώ Έφη Σταυρίδου)

Άννα Κ. : Έχω στην τάξη είκοσι μαθητές. Ο 15 είναι Αλβανοί. Εκεί που δουλέυω είναι γεμάτο βίλες. Τα παιδιά των πλουσίων πηγαίνουν στο ιδιωτικό. Στο Δημόσιο έρχονται τα παιδιά των υπηρετών που δουλεύουν στα σπίτια των πλουσίων και κατα πλειοψηφία είναι Αλβανοί.

Rupax, η ακρίδα : Μιλάς σοβαρά;;; Έχεις συνειδητοποιήσει ότι στην τάξη σου κυοφορούνται οι εξεγέρσεις του μέλλοντος; κι αυτό είναι στο χερι σου...
Άννα Κ. :(γέλιο) Άσε, ταλαιπωρούμαι πολύ εκεί. Πρέπει να ξυπνάω στις στις 6 και να στοιβάζομαι στο τρένο μαζί με 50 Πακιστανούς στο ίδιο βαγόνι!
Rupax, η ακρίδα :Ε και;
Άννα Κ. : Ρε αυτοί μυρίζουν κρεμμύδι!
Rupax, η ακρίδα : Κι εσύ μυρίζεις σαπούνι...
Άννα Κ. : Δεν ξέρεις τι θα πει να ξυπνάς στις 6 το πρωί και το πρώτο που μυρίζεις να είναι κρεμμύδι...

Και κάπου εδώ ξεκινάει το ρατσιστικό παραλήρημα της Άννας Κ. (Έφης Σ. για να μην ξεχνιόμαστε) που χωρίς να πάρει ανάσα έχει βαλθεί να ξεστομίζει όλες τις τετριμμένες εκφράσεις ρατσιστικης προπαγάνδας με οιρμό ακατάπαυστο. Κι ήταν σαν να άκουσα περίληψη των θέσεων του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής για το μεταναστευτικό σε 2 λεπτά.

Άννα Κ. : Έχει γεμίσει η πόλη. Βγαίνω από το σπίτι κι αντί να δω ένα πρόσωπο χαμογελαστό, βλέπω την μιζέρια τους και μιζεριάζει η ζωή μου. Έχω γίνει ρατσίστρια με τους Πακιστανούς...Μου χαλάνε την αισθητική μου!

Αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Η αισθητική ενός κοριτσιού μεγαλωμένο σε ωδεία και αίθουσες συναυλιών, χαιδεμένο από δαντέλες και ''αρμονικές γραμές'' πλήγεται και τραυματίζεται από την ύπαρξη Πακιστανών. Η Άννα Κ. (Έφη Σ. το μαθαμε όλοι, την εξέθεσα,το καταφερα!) πρέπει να επιβεβαιώνεται κάθε στιγμή.
 

Γιατί το διαφορετικό είναι κακαίσθητο...
...γιατί οι άνθρωποι κανονικά περπατάνε χαρούμενοι και γελαστοι στον δρόμο...
...και μιλαν στο κινητό, παίρνουν ένα μήλο από το κασόνι του μανάβη, ο μανάβης τους χαιρετά κι αυτοί με ένα νεύμα δείχνουν την ευτυχία τους...
...μετά διατηρώντας σταθερό βήμα φλερτάρουν στον δρόμο και έξω έχει ήλιο και όλοι είναι ευτυχείς!
εκτός από τους μουντρουχους τους Πακιστανούς...

Α ρε Έφη τι να σου πω...

ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ

υγ : ΟΠΟΙΑΔΉΠΟΤΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΕΊΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΏΣ ΈΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ο Πάρα Πολύς

Ήτανε λέει μια φορά 
ένας πολύς . Πάρα πολύς.
Που όλο ξεχνούσε το ποτέ
και πήγαινε στο όπου
κι απ' το εκεί μας έγραφε
κάθε βδομάδα όταν.


Μα ήρθε καιρός και καίριασε
κι απ' τα πολλά τα θα του
λιγόστεψε ο πάρα πολύς 
και έμεινε ο καθόλου.
Κι όσο ελαττωνότανε
μεγάλωναν τα μη του.


Τώρα που φτάσαμε ως το εδώ
κι αφήσαμε το τότε,
τώρα που συλλογιόμαστε 
μον' τ'αύριο και το πέρα
σκεφτείτε τον Πάρα Πολύ
που κάποτε ήταν λίγος
και λίγος πέθανε γιατί
αγάπησε κανέναν.

Ανατολή Αργά, μέσα σε τρεσ μέρεσ, Νοέ,βρης 2008

Υφαίνοντας τον ιστό της ανατροπής...

κι ήταν όλοι τους εκεί...

 

  Πέρασαν έτη συναπτά από τότε που ο κύριος και η κυρία Δημητριάδου εργαζόταν στα κλωστήρια της Υφανέτ. Άλλα χρόνια τότε θα μου πείς...ναι ξέρω.Μεσολάβησε κι ο πόλεμος, το 1967 σταμάτησε να λειτουργεί το εργοστάσιο. 66 χρόνια πρόλαβε να δουλέψει και στο διαστημα αυτό δεν σταμάτησε να υφαίνει την ταξική συνείδηση των εργαζομένων του. Δεν έχουμε μαρτυρίες για το αν υπήρχε καποιου είδους διεκδίκηση των δικαιωμάτων όσων εργαζόταν στην υφανέτ.Άλλες εποχές τότε... ναι ξέρω άλλες εποχές.Τότε ο κοσμάκης ήθελε μονο ένα μεροκάματο κι ένα κομμάτι ψωμί γι αυτόν και την οικογένειά του.Και ειρήνη...όχι φασαρίες και διχασμούς. Και τώρα τα ίδια αναζητά.έτσι νομίζω...

 

2004-2010

 

Αλλά ειλικρινα, αγαπητοί μου αναγνώστες, κάτι με πιάνει όταν βρίσκομαι σε τέτοιους χώρους. Κι εννοώ σε χώρους που απελευθερώθηκαν και επανοηματοδοτήθηκαν από τους κατοπινούς, τους μεταγενέστερους. Το ίδιο ρίγος νοιώθω και στο εργοστάσιο του Ματσάγγου στον Βόλο. Και κάθε φορά που τραβάω μια γρατζουνιά στην κιθάρα μου και την ακούω να αντηχεί στα σάπια σανίδια και στους υγρούς τοίχους του κτιρίου κάτι με συγκινεί. Βαθιά και ουσιαστικά.

  Κι αλήθεια ήταν όλοι τους εκεί...και εκεί θα συνεχίσουν να είναι. Οι εργαζόμενοι κι εργαζόμενες του εργοστασίου της υφανέτ που κάθε πρωί μαζευόταν στον χώρο του εργοστασίου κουβαλώντας ο καθένας την δική του ιστορία. Ξέρετε εκεί στην μεγάλη αίθουσα με τα BMX. Οι παθιασμένοι εργατιστές κι οι γνήσιοι αξιοπρεπείς που συντόνιζαν την επόμενη τους απεργία και κρυφά στο διάλλειμα είχαν μαζευτει στον 2ο όροοφο. Ξέρετε εκεί που κάνουμε συνελευσεις. Όλες τους όλες τους εκεί...Οι μητέρες κι οι ανύπαντρες κι οι άντρες με τα μουστάκια και τους μπερέδες καθώς στηνόταν να βγουν μια φωτογραφία, ξεκλέβωντας 2 λεπτά εργασίας. Ξέρετε εκέι πίσω, στη στέγης. Για να την βάλουμε σήμερα στο καφενέιο και να κοσμεί τους δικούς μας τοίχους..τα μαβιά μας όνειρα.

Νοιώθω πηγαία την ευθύνη μου αλλα και ουσιαστική την χαρά μου που αυτό το Σάββατο, στις 13 του Μάρτη, θα είμαι εκεί τραγουδώντας:

Είναι η μνήμη ταξική που με βοηθάει να υπάρχω / είναι ό,τι έχω και δεν έχω...

Χωρίς πολλά πολλά...

τα λόγια δεν είναι περιττά.

Απλά δεν είναι αρκετα.

Και επαρκή.

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010 --- Συναυλία στην Κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ για τα έκτα γεννέθλιά της με τους κάτωθι:

Χάσμα, Ωχρά Σπειροχαίτη, Propaganda, Kill the Cat

Κι αλήθεια θα είναι όλοι τους εκεί

...όπου υπάρχει αδικία

...όπου ο πόλεμος μαίνεται

...όπου ο νόμος πάει να γίνει τρόμος

...με το βλέμμα προς την ελευθερία

για την κοινωνική απελευθέρωση

όμως δεν ήσουν εσύ

θα σου άρεζε

ζ

Κι εσύ δάσκαλε;

Ούτε προφητικές γραφές χρειάζονται, ούτε ριζοσπαστικές αναλύσεις, ούτε κανενός σοφού τα λόγια για να γίνει κατανοητό ότι έχει αρχίσει η πιο συντονισμένη επίθεση στην ''τάξη'' από μεριάς εξουσίας. Κι από την άλλη ούτε οι οδυρμοί ούτε κι οι θρήνοι έχουν να προσφέρουν τίποτα πέρα από θεαματικό περιεχόμενο στα ρεπορτάζ των δημοσιογράφων.Κι αν αυτό το έρμο το κράτος καταφέρει να ορθοποδήσει, πάλι κλωτσιές θα δίνει σε αγωνιστές και καταπιεζόμενους.

Αλλά κι εσύ δάσκαλε μαζί τους;

Έχει καιρό που έπρεπε να είχατε πάρει θέση και να σταματήσετε (όλοι εσείς της τέχνης και της διανόησης) τις γαργάρες περί ώριμων επαναστατικών συνθηκών, τις φαρφάρες περί μεταρρυθμίσεων και μ' ένα βήμα να γύρει η διαολεμένη η πλάστιγγα προς την μεριά του κοινωνικού ανταγωνισμού...

Γιατί έχουμε πόλεμο ,δάσκαλε, κι εσύ πας μαζί τους..

Κάποτε αναφερόμασταν με θλίψη στη σιωπή των διανοουμένων. Φοβάμαι ότι ο καιρός που θα παρακαλάμε να μην πάρουν θέση δεν είναι μακριά.
(τμήμα επιστολής του Κ. Δεσποινιάδη στην εφημερίδα Αυγή)

Όχι ότι περιμέναμε ποτέ από σένα τίποτα καλύτερο.
Κι ούτε μας πικραίνει που στη δεδομένη συγκυρία πάιρνεις το μέρος των αφεντικών.
Και σε γράφουμε που τα κάνεις κομπρεμί με 48 της κάστας σου διανοούμενους (και η λέξη διανοούμενους δεν μπαίνει σε εισαγωγικά για να μην αποφορτιστεί  το φέρον αξιακό φορτίο της) αλλά το μόνο που θέλουμε είναι να σας ξεμπροστιάσουμε...
Κι ας μάθουν όλοι ότι πήρατε την μεριά του αφεντικού.
Κι ότι δεν είστε με τους αδύνατους...
...και δεν με νοιάζει καθόλου που δεν τα λέω όμορφα και έντεχνα αλλά τουλάχιστον δεν την χειρίζομαι την γλώσσα σαν μηλάκι που το κρατάω για τα δώδεκα και το χρησιμοποιώ για το τομάρι μου και το τομάρι των φίλων μου...
Εσείς, οι ιστορητές του λόγου της κυριαρχίας...

...κι εσύ δάσκαλε μαζί τους!

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ!

Και θα μιλάμε για τον καθένα, δάσκαλε...όχι μόνο για τον μπέκετ καθε τρίτη στην θεάτρου και τον μαρξ κάθε πέμπτη στο πολιτικό. Θα μιλάμε και για τους αδύνατους και τους καταπιεζόμενους ,δάσκαλε. και όπου υπάρχει αδικία ο πόλεμος μαίνεται.

Κι εσύ πήρες θέση.

Οι 49 υπογράψαντες υπέρ των εκδόσεων Άγρα δεν το έκαναν επειδή ένας εκδοτικός οίκος «απειλήθηκε» (είδαμε ότι στις αντίστοιχες «απειλές», ή και πολύ μεγαλύτερες και πραγματικά τρομοκρατικές απειλές, εκδοτικών οίκων σιώπησαν), μήτε γιατί αγανάκτησαν που ο Σταύρος Πετσόπουλος «συκοφαντείται» (έχουν συκοφαντηθεί πολύ σκληρότερα πολλοί περισσότεροι, και αυτοί και πάλι σιώπησαν εκκωφαντικά). Οι 49 υπογράψαντες υπέρ της Άγρας συνυπέγραψαν την επιστολή τους επειδή ο Σταύρος Πετσόπουλος ήταν «δικός τους», «εκδότης τους», «σύντροφός τους», μέλος της «πνευματικής τους παρέας». (από κείμενο του Θ. Τριαρίδη, δημοσιευθέν την 26.02.2010)