23.9.12

Η δεσποινίδα Λευκοθέα Γεωργάτου



Ήσουν μικρή καθώς είχες αφεθεί
στην αυστηρότητα αυτών 
που ακονίζουν τα μολύβια τους με το μαχαίρι,
ενώ υπομονετικά επιδιώκουν
την ησυχία των μελλοντικών χειμώνων,
αυτών που κατάγονται απευθείας
από τον θάνατο των παιδικών τους χρόνων,
αυτών που της ποίησης την ασθένεια
αντιμετωπίζουν καθημερινά
με δυο κουταλιές της σούπας πυρίτιδα υπογλωσσίως.
Σε θυμάμαι ακόμα που μικρή έγνεφες
αυτούς που μαζεύονταν τα βράδια τρεις-τρεις
και συνομωτούσαν για σένα
να σε ποτίσουν, να βγάλεις ανθούς, να καρπώσεις,
αυτούς που ήταν όλοι τους τριάντα χρόνων,
τραγουδιστές και γυμνασμένοι,
κι εσύ μικρή καθώς ήσουν
τους έγνεφες τα κελαϊδίσματα των κανονιών
και τους έλεγες: όχι εμένα, εγώ είμαι ακόμα μικρή,
λες και αυτοί,
που ήταν όλοι τους τριάντα χρόνων,
τραγουδιστές και γυμνασμένοι,
μαζεύονταν τα βράδια και συνομωτούσαν
για κάποιον άλλον λόγο
πέρα απ'το ότι
ήσουν μικρή κι έγνεφες.



A.A.

όχι εμένα, εγώ είμαι ακόμα μικρή!

11.9.12

Ο κ. Rupax και η δις Ανατολή Αργά


Αγαπητό φιλοακροάμον κοινό του rupax-rupax.blogspot.com ,

η πολύκροτη συνεργασία ντόρας-αντώνη δεν ήταν τίποτα,
η χιλιοακουσμένη ενδεχόμενη ενσωμάτωση της emporiki bank σε κάποιο από τα τέσσερα μεγαλύτερα αρπαχτικά του ελληνικού χρηματοπιστωτισμού δεν κλάνει μία,
οι φήμες για συμπόρευση πασόκ και δημάρ στις επόμενες εκλογές είναι μία μούφα και μισή μπροστά στην αποκλειστική είδηση που έχετε την δυνατότητα να αλιεύσετε (εσείς και αποκλειστικά εσείς) από τον παρόντα ιστότοπο:

ο εκδότης, αρχισυντάκτης και διευθύνων σύμβουλος του ΔΣ του ομίλου που (μεταξύ άλλων) διαχειρίζεται το rupax-rupax.blogspot.com...

...μετά από αποκλειστικές πληροφορίες, τις οποίες εχέμυθα διοχέτευσαν μέλη της κλειστής συντακτικής επιτροπής της δημοσιογραφικής ομάδας του blog...

από το πρωί της Δευτέρας 10 Σεπτεμβρίου 2012, βρίσκεται κλειδωμένος σε στούντιο ηχογράφησης...

με την από τις 5 Ιανουαρίου 2005 τεθνεούσα και ποιήτρια Ανατολή Αργά, πραγματοποιώντας μια συνεργασία που όμοιά της δεν έχει επαναληφθεί στην ανθρώπινη ιστορία!!! Από το δωμάτιο αναβλύζει παχύρευστο άρωμα θλίψης και ο ηχολήπτης μας διαβεβαίωσε ότι η σχιζοφρένεια πάει σύννεφο. Ιδού τα τεκμήρια:




10.9.12

κάπου στη μακεδονία




πόσες φορές ακόμα θα μου 'ρθει στο νου
εκείνο το απόγευμα του Αυγούστου
που με τη γεύση και το αλάτι ενός τόπου μακρινού
ήπια γλυκό κρασί με τ' άρωμα του μούστου,

ζέστη και μια απαίσια υγρασία
και φαινόμουν ιδρωμένος στη φωτογραφία,
κάθησα απέναντι σε μια παράξενη κυρία
κάπου στη μακεδονία.

Κάτω, κάπου εκεί στο νότο
είχε το βλέμμα της στραμμένο και στα μάτια βροχή,
έκρυβε μέσα της τον πιο μεγάλο κρότο
κι αγωνιούσε μάταια για την μέρα που θα' ρθει,

χωρίς πολλά πολλά και με λόγια μετρημένα
άκου, λοιπόν, και θα σου κάνω το χατίρι,
μου είπε και αράδιασε όλα τα περασμένα
ενώ συγχρόνως γέμιζε το ποτήρι.

Αφού σου το 'πα,είναι απολύτως λογικό
να δίνεις στη ζωή όσα αυτή ζητάει
και μένα που με βλέπεις το κακό το ριζικό
μ' έβαλε κάτω μια φορά κι ακόμα με χτυπάει,

ναι ξέρω, θα μου πεις για τον θεό
πως δεν υπάρχει, δεν θα διαφωνήσω,
μα όλους τους λεκέδες που 'χω μέσα στο μυαλό
με πιο σφουγγάρι αυταπάτης να τους σβήσω;

Κι όπως κυλούσε αργά η κουβέντα
κι ετοιμάζονταν ο ήλιος να σωθεί για το δείλι, 
έκοψε ένα κλωναράκι μέντα
κι άρχισε μ' αυτό να ραντίζει με κρασί τα χείλη.

Λιώμα, την άφησα να μπουσουλάει
σ' ένα χώμα που ποτέ δεν θα γεράσει.
Αυτό είναι τόσα χρόνια που γερά την βαστάει
κι είναι το ίδιο που αύριο θα την σκεπάσει.



μία παράξενη κυρία