11.12.13

Η αδράνεια των εκλεκτών



Είμαστε κάτι εκλεκτοί κι έχουμε κάτι αδρανείς συμπεριφορές. Λίγοι γνωρίζουμε για την ταχύτητα που κουβαλάμε. Για την ταχύτητα που κληρονομήσαμε από τις σπουδαίες κούρσες των προγόνων μας. Οι περισσότεροι αφηνόμαστε στο μοναδικό τεκμήριο ύπαρξης που διαθέτουμε: στο μεσολαβημένο από ακρωτηριασμούς σώμα μας. Κι απελπιστικά ελάχιστοι αντιστεκόμαστε στη μετατόπιση. Μα και αναπόφευκτοι. Προσδιορισμένοι από μολύβι. Απαιτείται κόπος, απαιτούνται πόδια που έχουν μάθει να βαστάν το σώμα κι απαιτούνται καρδιακοί μύες που αντλούν αίμα κι όχι γρεναδίνη. Τα χιλιόμετρα της κίνησης είναι πολλά και η στιγμή της σύγκρουσης συνοδεύεται από τον απηνή θρίαμβο της βεβαιότητας των σφετεριστών μας. Οι εκλεκτοί το γνωρίζουμε πως αυτό είναι αποπροσανατολισμός, είναι η διακριτική αποχώρηση της εξουσίας από τη μνήμη. Αλλά ας μην γελιόμαστε. Τούτη ήταν ανέκαθεν η μόνιμη επωδός των σφετεριστών μας: διατείνονταν πως η τάξη τους είναι αιώνια. Επικαλούνταν την μεταφυσική πέρα από την ιστορία και παρουσίαζαν ένα τώρα φτιαγμένο από αιώνια υλικά. Λες κι η ταχύτητα που φέρουμε είναι εξαίσιος ίλιγγος ή παρενέργεια κάποιας ιστορικής αυταπάτης. Λες κι η αδράνεια είναι εμπειρία που έχει δραπετεύσει από την εξέλιξη. Ας νοιώθουμε τυχεροί, τουλάχιστον, που γνωρίζουμε πως είμαστε ο μεντεσές επάνω στον οποίο η ιστορία γυρνά. Η ταχύτητά μας μπορεί να μετριέται και να κρίνεται χαμηλή αλλά ποτέ κανείς δεν θα μπει στον κόπο να κατηγορήσει τους προφήτες για υπέρβαση αρμοδιοτήτων. Μόνο αν ερμηνεύσει το μέλλον, πράγμα αδύνατο. Οπότε η αδράνειά μας είναι και η μοναδική μας μνήμη. Στην σύγκρουση αναπόφευκτα θα εκφραστεί και με την σειρά της θα τροφοδοτήσει το έργο του μέλλοντος. Δεν είναι άδικο που η άρνηση των εκλεκτών αναστατώνει τους αφέντες. Οι ιστορικοί θα έχουν να θυμούνται και δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει πως η μήτρα της αντεξουσίας ήταν πάντοτε η μνήμη. Κι ότι η μόνη ιστορία που τελείωσε ήταν η εκδοχή της αιώνιας ακινησίας τους. Ο κορεσμός του βάλτου και ο πληθωρισμός του φυτοπλακγτόν. Η ρευστότητα του πλακούντα και η βλέννα των βατράχων. Η αδράνεια των εκλεκτών είναι το βήμα στο σκοτάδι, είναι το γερμένο προς τα μπρος κεφάλι. Είναι αυτό δίχως το οποίο

Ποιανής "μαμή" λέγεται πως είναι πόλεμος;