2.5.14

Δαφνί 1982


Δαφνί 1982


αλγεινές καρυάτιδες
στρόβιλοι κλειστοί
χωρίς καθρέπτη χωρίς βάθρο όταν
κοιμούνται στους απέραντους θαλάμους 
ο ύπνος κουκουλώνει τα φυτά και τα παγώνια
πρησμένα πρόσωπα
χοντροί μηροί και βαριά πόδια
ψείρες
χείλη και δάχτυλα τρεμάμενα
στις κρίσεις τους
πετάνε τα βαμμένα ονόματα 
 σχιζοληψία και τέτοια
 και επιμένουνε να είναι
Λαμπρινή Αναστασία Στέλλα



(Αναδημοσίευση από το περιοδικό "Τετράδια Ψυχιατρικής", τχ. 24, Οχτώβρης-Νοέμβρης-Δεκέμβρης 1988)

17.4.14

Σύντομη ωδή στο μεταβατικό διάστημα μεταξύ Άνοιξης και Θέρους





Όσο περνούν τα χρόνια
η άνοιξη απλώνει
η ανάσα δυναμώνει
κι οι κυρίες πίνουν τον καφέ τους στα μπαλκόνια.
Πετούν τα χελιδόνια
φουστάνια αντικαθιστούν τα παντελόνια
μα των οι γυναικών οι γάμπες είναι άσπρες
σαν τα χιόνια.

Όσο περνούν τα χρόνια
πληθαίνουν οι γιαγιάδες
γκρινιάζουν τα εγγόνια.
Με θράσσος περισσό εισβάλουν στα σαλόνια
διάφορων ειδών τζιτζίκια
ακρίδες και τριζόνια,
τα βράδια κουλουριάζονται οι γυναίκες στα σεντόνια
καθώς σκυλιά και χωρικοί κυλιούνται
μες στ' αλώνια.









8.4.14

"Ενάντια στην οικογένεια" και "Η ποίηση ως οίκημα τεκτόνων": Δύο ποίηματα της Ανατολής Αργά


Αναδημοσιεύουμε δύο ποιήματα της Ανατολής Αργά (1961-2005) 
γραμμένα στην πρώιμη περίοδο της ποιήτριας. 
Τότε που ακόμα οι δούλοι
δεν μοιάζανε τόσο πολύ με τους αφέντες τους. 



Ενάντια στην οικογένεια (1981)
 
Βαστάει μόνη της
έναν τόνο αλουμίνιο
κι έχει φούστα με πιέτες.
Τέτοια είναι η φροντίδα της οικογένειας:
πανίσχυρη και μικροαστή.
Οι τραυματισμένοι το παραδέχονται
κι οι φροντισμένοι εθελοτυφλούν
καθώς επαναλαμβάνουν φράσεις Ρώσων
όπως ο Κροπότκιν, ο Μπακούνιν και ο Νετσάγιεφ
που έγραφαν
όταν ο Αναρχισμός ήταν ακόμα επίκαιρος.




Η ποίηση ως οίκημα τεκτόνων (1981)

Νιώθω καμιά φορά
σαν αγρίμι που όρμηξε στην πίστα
όπως ορμάνε οι μέλισσες
όταν βλέπουν τους κολλώδεις στήμονες
μιας ανοιξιάτικης νεραντζιάς
που φυτρώνει ανάμεσα σε αρμούς
πεζοδρομίου.
Είναι οι άλλοι ξαφνιασμένοι
ή αν αλήθεια έχω αγριέψει
ακόμα δεν κατέληξα.
Όμως τα παλλόμενα σφρίγη της νεότητός μου
βαστούν μελάνι οργίλο
και τούτο είναι πλέον οριστικό:
ο Μέγας Αρχιτέκτων της ποιητικής δόμησης.



Η ποιήτρια φωτογραφιζόμενη το 1985, στην Αθήνα.

      

27.3.14

Απ' τον Έβρο ως την Ταγγέρη



Λένε πως τα μικρά παιδιά
όταν αποκοιμούνται
παραμιλούν οι τύψεις τους
κι ανθίζουν οι καμέλιες
στα υψίπεδα που βρίσκονται
και μάτι δεν τις βλέπει
όπως δεν είδαμε ποτέ
εριουργούς εργάτες
να πλέκουνε χιλιόκομπους
σε πέρσικα κασμίρια
που τα πουλάνε οι έμποροι
απ' τον Έβρο ως την Ταγγέρη
εκεί που οι ανθρώποι ζουν αλλιώς
και γράφουν σ' άλλες γλώσσες
και με λιγότερο σαπούνι
λούζουνε τα μαλλιά τους
κι αν κάποιον δουν στον ύπνο τους
να τους προσφέρει δυόσμο
είναι σημάδι εμπόλεμο
σταματημό δεν έχει
καθώς ο πόλεμος κινεί τα νήματα του κόσμου
έτσι κι ο πόλεμος κινεί τα νήματα εντός μου.



To βαμπίρ της μουσικής ξαπλωμένο στην Ταγγέρη (Jim Jarmousch, Only lovers left alive, 2014)