23.7.10

Ψυχανάλυση / Η πρώτη συνεδρία

  •   Μία έμπειρη ομάδα από γλωσσολόγους, ψυχαναλυτές και εγκληματολόγους που εργάζεται για λογαριασμό του rupax-rupax.blogspot.com σας ετοίμασε την παρακάτω ανάρτηση που θα χρησιμεύσει για πνευματική λίπανση τις άνυδρες μέρες αυτού του σάπιου καλοκαιριού...

   '' Ο νόμος αποτυπώνει τον πατρικό λόγο '' έγραφε δύο αιώνες μετά την γαλλική επανάσταση ο J. Lacan στο πολύβοο Παρίσι. Η πόλη του φωτός δεν ήταν αυτή που σηματοδότησε την κατρακύλα του δυτικού πολιτισμού, μιας και η τελευταία συντελείτο σταδιακά χρόνια τώρα. Η φιλο-δυτική κατήχηση (ορθότερα κατίσχυση) με προμετωπίδα το Liberté, égalité, fraternité είχε διαγράψει βέβαιη την τροχιά της για τα αβαθή της σύγχρονης ιστορίας. Τ'ι είναι ο πατρικός λόγος κατά την ψυχαναλυτική διδασκαλία;

Ο μικρός Ρούπαξ σε ηλικία 5ετών
Παράδειγμα :  Ο μικρός Ρούπαξ είναι πέντε ετών και η ερωτική του ορμή (libido) αφού πέρασε από δύο προηγούμενα στάδια αρχίζει να εξωτερικεύεται. Πλέον δεν αυτοαναλώνεται, δεν στρέφεται δηλαδή κατά του δικού του σώματος (ναρκισσισμός) ούτε κατά αντικειμένων (φετιχισμός). Ο μικρός Ρούπαξ γουστάρει την μαμά-ρούπαξ χοντρικά και θέλει να την διεκδικήσει. Αλλά αντιλαμβάνεται από νωρίς την υπεροχή και τα νοήματα που παράγει η πατρική θέση. Ο μπαμπάς-ρούπαξ απαγορεύει στον μικρό Ρούπαξ όχι μόνο να αποκτήσει αλλά και να διεκδικήσει την μαμά-ρούπαξ. Φροντίζει μάλιστα σε κάθε ευκαιρία να επιδεικνύει το κατά πολύ μεγαλύτερο πέος του, δημιουργώντας στον μικρό Ρούπαξ συμπλέγματα ανασφάλειας, κατωτερότητας και τον γνωστό φθόνο του πέους, μια unisex έννοια!
Ο πατρικός λόγος συμπυκνώνεται στην πατρική απαγόρευση.
Η μαμά και ο μπαμπάς Ρούπαξ
 Να' μαστε στα ίδια τα λημέρια, λοιπόν. Χρόνια ολόκληρα θα βασανίζουν τα ίδια ερωτήματα κάθε νου που επιζητεί να ικανοποιήσει την φιλοσοφική του φαντασία. Όχι ότι θ' αλλάξει κάτι αν τα απαντήσουμε...κουβέντα να γίνεται. 
  Αβίαστα θα προκύψει το συμπέρασμα  ότι  το σύστημα γεννάει τους εγκληματίες! Μάλιστα, αγαπητοί αναγνώστες, το σύστημα τους γεννάει. Ωστόσο στο ερώτημα αν η εγκληματικότητα είναι ζήτημα ταξικό και μόνο δεν θα απαντούσα το ναι με την ίδια ευκολία.
  Κι αν ο νόμος είναι η πατρική απαγόρευση τότε το έγκλημα 
τί είναι; Η μητέρα;

Όχι αγαπητοί αναγνώστες. Η ιστορία δείχνει τον δρόμο από τα μουστάκια των μπολσεβίκων του '19 μέχρι τους παρισινούς τοίχους του '69. ''Είμαστε ο πρώτος έρωτας της γης'' έγραφε μια σημαία που υψώθηκε στο Κρεμλίνο. ''Οι νέοι κάνουν έρωτα, οι γέροι αισχρές χειρονομίες'' διαβάζουμε σε σύνθημα γραμμένο τον Μάη του '68.

  Το έγκλημα, όπως αυτό ορίζεται από τα ελαστικά κριτήρια της αστικής νομιμότητας είναι πάντα φορέας ερωτικής ορμής. Ο εγκληματίας διοχετεύει τμήμα της λιβιδινικής ορμής στην εγκληματική δραστηριότητα. Εκεί όμως που κορυφώνεται η ερωτική διάθεση δεν είναι κατά την διάρκεια της τέλεσης του εγκλήματος. Το σημείο κορύφωσης εντοπίζεται στον σχεδιασμό της εγκληματικής συμπεριφοράς. Στην επιθυμία που γεννάται και συντηρείται στον κρυφό ψυχικό κόσμο του υποκειμένου. Σ' όλο αυτό το παιχνίδισμα (< juissance).

  Όπως όμως προείπε ο δάσκαλος Freud το οιδιπόδειο σύμπλεγμα βιώνεται ως τραύμα. Δεν είναι δηλαδή και το πιο ωραίο συναίθημα αυτό που βίωσε ο μικρός Ρούπαξ μετά την πρώτη του ερωτική απογοήτευση. Με άλλα λόγια ο πατρικός λόγος δεν είναι καθόλου ανώδυνος. Διαβάζουμε την φρασεολογία που χρησιμοποιεί ο έλληνας νομοθέτης στον Ποινικό Κώδικα : ''απειλείται'', ''τιμωρείται'', ''επιβάλεται''. 

Λέξεις-φορείς ευνουχισμού. Απαγορεύσεις. Τα πρωταρχικά ΜΗ που απόμ μικροί ακούμε παντού και πάντα. 

Η τιμωρία είναι το πένθος του ανθρώπου στον σύγχρονο πολιτισμό.

Αλλά αν θες να αντιμετωπίσεις το κακό χτύπα το στη ρίζα του. Λίγο για να ικανοποιήσω το απαιτητικό κοινό του μπλογκ, λίγο για να ικανοποιήσω την βλακεία που μου γαργαλάει τη σκέψη και την γλώσσα η έμπειρη ομάδα που προαναφέραμε σας ετοίμασε την ιστορικο-βουλητική ερμηνεία κάποιων λέξεων και φράσεων που όλες μας χρησιμοποιούμε καθημερινα στο σχολείο, στη δουλειά, στο γυμναστήριο, στα ψώνια, στον καναπέ και στα οδοφράγματα.







Αποσαφήνιση 1 


  • Το ασθενές φύλο 






  • Το ισχυρό φύλο



Αποσαφήνιση 2 

Η κατάληξη -ια που ακολουθεί κάποια ουσιαστικά δηλώνει κίνηση με την χρηση του κάθε φορά χρησιμοποιούμενου ουσιαστικού.

Παράδειγμα : 

μαχαίρι - μαχαιριά
ξύλο - ξυλιά
πόδι - ποδιά (;)
Ναι αγαπητοί μου αναγνώστες. Είναι η γνωστή μας κλωτσιά! Η κίνηση με κατεύθυνση και στόχευση που πραγματοποιείται με το πόδι. Αντίστοιχα εντοπίζουμε και το ρόδα - ροδιά, νεράτζι - νερατζια, ίτι - ιτιά.


Αποσαφήνιση 3

Το γνωστό και παραδοσιακό έδεσμα φάβα που βλέπετε και στην εικόνα. Είναι όμως η φάβα παραδοσιακό έδεσμα ή εντοπίσαμε ακόμη ένα πεδίο στο οποίο έδρασε η εθνικιστική προπαγάνδα; Μάλιστα αγαπητοί αναγνώστες! Η ερευνητική ομάδα του μπλογκ έψαξε και μας αποκαλύπτει ότι η φάβα είναι προέλευσης αμερικανικής! Το γλωσσικό και γαστρονομικό δάνειο προέρχεται από την περιοχή Μπρονξ της Νέας Υόρκης. οι ντόπιοι κάτοικοι το ονομάζουν faver και το προφέρουν με την ιδιάζουσα προφορά τους ως φάβα! 

Αυτά! Καλό καλοκαίρι! 

12 σχόλια:

  1. Η τιμωρία είναι ηδονή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τιμωρια ειναι να ξεχνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δεν ξεχνώ. πάντα τιμώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. παντως αν ξεχνας,τιμωρεισαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. περασμένα ξεχασμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. περασμενα ξεχασμενα...κι ολα απ τη αρχη ξανα, που λεει και το ασμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. http://www.youtube.com/watch?v=WHx28NbAXXE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. πολυ ντεμοντε πλεον η γαρμπη
    http://www.youtube.com/watch?v=ERIL4NtP_bA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ε τώρα γίνεσαι βλάσφημος.
    όπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. έι... τί το περάσαμε εδω; αμέρικαν μπαρ;


    εκ της διευθύνσεως

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. αμέ.
    αναλαμβάνω την ευθύνη για τα σχόλια με περιττό αύξοντα αριθμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γιατί ο μπαμπάς δεν μπόρεσε να εξηγήσει εγκαίρως στον γιο οτι παρόλο που δεν θα κατακτήσει ποτε (ερωτικά) την μάνα του, θα ειναι ευτυχής αν παραιτηθεί απο αυτο και κατακτήσει τις αλλες γυναίκες που θα ερωτευθεί στην ζωή του.. ο πατέρας μπορει να μην ειναι μονο ενας ανταγωνιστής που απαγορεύει (ορθός στην συγκεκριμένη περίπτωση), αλλα να ειναι και φωνή λογικής, ψυχραιμίας - ένας ισχηρος προστάτης που μπορει να βοηθήσει τον πεντάχρονο γιο του να λύσει αυτο το αδιέξοδο.
    Γιατι η μαμά δυσκολεύεται να απογαλακτιστεί απο τον γιο της και του συντηρεί την ελπίδα ότι πίσω απο την μεγάλη αγάπη της μπορει και να υποβόσκει ερωτισμός.. γιατι εκμεταλλεύεται αυτην την προδιάθεση του πιτσιρικά να την υπεραγαπά για να καλύψει τα δικά της (και της σχέσης της με τον ανδρα της) κενά και να τον κρατήσει κοντα τον γιο της.. η μητέρα μπορει να αγαπήσει το παιδί της, να γινει η τροφός του κτλ. αλλα να του δείξει ταυτόχρονα οτι δεν το χρειάζεται καθόλου και σταδιακά να σπρώξει το παιδί της μακριά της, ώστε ο γιος να νοιώσει άνδρας (κάπου κοντα στην εφηβεία).
    Γιατι τελος το υποκείμενο συνεχίζει να συντηρεί (εστω ασυνείδητα) την επιθυμία για την μανα του.. άλλωστε και αυτή η επιθυμία συντελεί και στην αίσθηση ευνουχισμού του ακόμα και σήμερα.τα πράγματα ειναι λοιπον πολύ σύνθετα.. τα φυσικά ΠΡΟΣΩΠΑ (= η οικογένεια του καθενός) και το Υποκείμενο παίζουν τον σημαντικότερο ρολο στο πως θα λυθει (ή οχι) αυτο κομβικό θέμα.
    Τέλος «προσοχή στο καινό μεταξύ συρμού και αποβάθρας..». δηλαδή άλλο τι λέει ενα απο τα εργαλεία-πυλώνες μιας απο τις προσεγγίσεις για να θεραπεύσουμε τα συμπτώματα μιας ψυχικής ασθένειας και αλλο πράγμα τα οδοφράγματα, οι εγκληματίες και η ανθρωπογεωγραφία της κοινωνίας ή των κινημάτων. υπάρχει χάσμα μεταξύ τους και θέλει προσοχή με τι θα το γεμίσει ο καθένας μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

μίλησαν...