24.1.12

O Γιάννης και ο Γιώργος

εναλλακτικός τίτλος: Η ποίηση σήμερα






ένας αντιφασιστικός αυτοσχεδιασμός

σε συνέχεια της ταξικής ανάλυσης




Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα λαϊκή παροιμία για να κατανοήσει κανείς, μέσα από απλά λόγια, τί είναι η μαρξιστική θεωρία και τί ζητάει από το σήμερα :
Ήτανε, λέει, δύο φίλοι, ο Α και ο Β, που ξεκινήσανε με μία 10κιλη νταμιτζάνα κρασί από το χωριό Χ για να την πουλήσουνε στο χωριό Υ. Κατά την διάρκεια της διαδρομής δίνει ο Α στον Β 1 ευρώ και αγοράζει 100ml από το κρασί που κουβαλούσε. Μετά δίνει ο Β στον Α ένα ευρώ και αγοράζει άλλα 100ml από το κρασί που κουβαλούσε. Μετά ξαναδίνει ο Α στον Β άλλο ένα ευρώ και ου’το καθεξής...
Όταν ο Α και ο Β φτάνουνε στο χωριό Υ η νταμιτζάνα είχε τελειώσει (αγορασμένη και καταναλωμένη) από το 1 ευρώ που ο Α αντάλλαζε κατά την διάρκεια της διαδρομής με τον Β.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι το “τί είναι το ένα ευρώ”, δηλαδή :

TΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ; Tο χρήμα είναι η αξία.

Υπάρχει και μια άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία που εξηγεί τον βασικό χρηματοπιστωτικό νόμο περί αντιστοιχίας του χρήματος που κυκλοφορεί σε πραγματική αξία χρυσού :
Ήτανε, λέει, το 1498 (την εποχή που η Αμερική εποικιζότανε από τους ευρωπαίους επεκτατιστές) η κυρία Ρόζμαρι, που κατοικούσε στην Lescartès της Βουργουνδίας, στην σημερινή Τουλούζη. Σε χειρόγραφα απομνημονεύματα που άφησε μας αναφέρει τα εξής :

την μέρα που έγινε η πρωταρχική συσσώρευση ήμουν στην πλατεία της πόλης. Άκουσα κάτι κραυγές, είδα αστούς να βαδίζουνε αγχωμένοι στους δρόμους, πρώην φεουδάρχες να έχουν κατακλύσει την πόλη. Είδα και δύο εργάτες γης να φωνάζουνε ρυθμικά καθώς βάδιζανε στο πεζοδρόμιο : ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ.
Δεν έχω κάτι άλλο να καταθέσω.

Την επόμενη στιγμή διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός της κ. Ρόζμαρι από τον κύριο Μπρούνχ, σιδερά και έμπορο ασημιού από τα ορυχεία του Βουκουρεστίου, που αφότου έγινε η πρωταρχική συσσώρευση αντάλλαξε τα 250 κιλά ασημιού που είχε στην αποθήκη του με μία θέση στην δικαστική εξουσία.
Τα καθαρά λόγια είναι τα κατανοητά λόγια.
Αυτό είναι που λείπει σήμερα από τις ζωές μας : ο προορισμός τους.
Ο ιστορικός τους προορισμός.


ΖΗΤΩ Η ΠΟΙΗΣΗ – ΖΗΤΩ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ