καθημερινή είμαι...

Είναι οι κυριακάτικες εφημερίδες σαν το φρέσκο ψωμί: αν δεν τις διαβάσεις Κυριακή, την Δευτέρα φαντάζουν ήδη μπαγιάτικες. Μεζόν ε ντεκορασιόν, χαμένα μεγαλεία και οργανωμένη δημαγωγία. Οι πολεμικές βιομηχανίες των ελλήνων χριστιανών και οι γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί των πλανητικών χασάπηδων απευθείας στα φθαρμένα σαλονάκια του ελληνικού λαού: ενημέρωση το ονομάζουν αυτό στην χώρα που διοικούν οι κανίβαλοι, οι πράκτορες αρθρογραφούν και ψηφίζουν οι λωτοφάγοι. Και με έναν παράδοξο τρόπο ο πόλεμος συγγενέυει με την ιδιοκτησία ακινήτων, ο κυριάκος με την ντόρα και ο τάφος του μεγάλου αλεξάνδρου με τις κρηνίδες καβάλας. Η ανεργία με το χαμόγελο, ο ρατσισμός με το ντιενέι και η ευτυχία με τα ω3 λιπαρά, Οι λέξεις γίνονται ακμές ενός τριγώνου με την κορυφή του οποίου αυνανίζεται η μεταφυσική. Η περίμετρος ορίζεται από αστυνομικες κλούβες και το μάθημα διδάσκεται στο πολυτεχνείο. Στο περιθώριο η κική δημουλά συγκεντρώνει το ποητικό υλικό της εθνικής συναίνεσης (που για όσους δεν το γνωρίζουν πρόκειται για εκείνο το καφέ πράγμα που μένει ακόμα και μετά το καθάρισμα στο στεφάνι της τουαλέτας μας). Μικρό το κακό: το ελληνικό όνειρο ενσαρκώνεται. Σε ένθετη αφόδευση ο τουριστικός απολογισμός του φετινού καλοκαιριού μετά επίδαυρος και μετά μετεωρολογικές προβλέψεις. Για όσους ενδιαφέρονται, υπάρχει ένα στάδιο στην ψυχαναλυτική διαδικασία κατά την διάρκεια του οποίου ο αναλυόμενος αμφισβητεί τον αναλυτή του... (πληροφορίες εντός)

Μήπως η βασιλική οδός προς τον κομμουνισμό είναι η μεταμφίεση;