12.11.12

Παρηχήσεις #2



Αδιόρθωτο θράσος
κι ατιθάσευτο θέρος,
ερυθρά κι ασυνόδευτη
έπαρση σε ωθεί.

Αθυρόστομη ρήση
ενός αθόρυβου έθους,
ρασοφόρου θυσία
και ο κύβος ερρίφθη.

 H φθορά θρήνουσα
 αριθμούς φέρει,
 αντεθνώς θήρουσα
και ανθούς θρέφει.

Φέρω φάρο εμφανή κι ενυμφίομαι:
ενυμφώς και γυνή,
εμφανώς και γυμνή.




Η Ανατολή Αργά συνομιλούσε με τον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη. Ήταν οι δυο τους που με τα νύχια τους έσκαψαν τα σαθρά θεμέλια της βραχύβιας αβάν γκαρντ ελληνικής σχολής. Το ποίημα "παρηχήσεις #2" βρέθηκε γραμμένο στον τοίχο του σπιτιού της, δίπλα από το ράφι με τις κονσέρβες, βγαίνοντας από το χολ αριστερά πριν τον καλόγερο. Σε συνέχεια του "παρηχήσεις #1"...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

μίλησαν...