3.8.12

μεσολαβούσης εμπειρίας ποιητικής

Αυτός, επιβαίνων μετά συντριπτικής ανέσεως επί δικύκλου επονομαζομένου καζεάρ και τελών εργατική υπηρεσία διασκέδασης του εν αθήναις εκδιδομένου εντύπου υπό την ξενικήν ονομασίαν "άθενς βόις", περιεργάζεται ,χρήττων την αριστερά του χειρ, τινά πεπαλαιωμένα αντικείμενα εντός της δεξιάς του τσέπης, ενώ ταυτοχρόνως μαλάζει εντέχνως το χειρόγκαζον μετά αρμονικών κινήσεων της δεξιάς του χειρός, προσπίπτων παραλλήλως μετά συνεχών και επαναλαμβανομένων βλεμμάτων εις τον φωτεινόν σηματοδότην.
Σκανδαλωδώς αμύητος εις τον σουρεαλισμό μα και σε πάσα μορφή ποιητικής εμπειρίας, συναντά τον εαυτό του ξεστομίζοντα την ακολούθη φράση (συντετριμμένος υπό την πρόσπιψη σε νέους επικοινωνιακούς κώδικες μα και ταυτοχρόνως διατελών εξωχρονικός παρατηρήτής ενός φαινομένου που προέκυπτε εντός του) απευθυνόμενος σε διαβάτισσα νεαρή:


-έι που πας γυναίκα με το μυτερό καπέλο;

Μεσολαβησάντων περί των επτά δευτερολέπτων σιωπής ασθμαινούσης και εγκαρδίων βλεματικών διαξιφισμών εκατέρωθεν των πρωταγωνιστών, η νεαρά κορασίς, διατελούσα περιστροφή ενστηριγμένη εις την σπονδυλικήν της στήλην και ρίψασα βλέμμα δρεπανηφόρον εις τον αμέτοχον αναβάτην, ενεκάλει στιγμές της παιδικής της νεότητας και τείνουσα την αριστερά χειρ με προοπτική κατεύθυνση εις Δύσιν, μετά ενγενούς παρρησίας μα και εκλαγνισάσης φωνής λέγει:

-στις τζιτζιφιές τις κόκκινες πηγαίνω, στα κρεμαστά νερά που βαφτισμένο σε έχω!

Προσωρινώς συντετριμμένος ο αμέτοχος αναβάτης αναμοχλέυει προκατασκευασμένες απαντήσεις εις την νοητικήν του δεξαμενήν, μα παντεποπτώς αποτυχήσας διατηρεί το είδος εκείνης της σιωπής που διαπερνά τους νοσοκομειακούς θαλάμους και τις ψυχιατρικές κλίνες, ενώ ταυτοχρόνως τελών σπασμωδικής σωματικής κινήσεως τεινούσης επί οδοστρώματος, σκύβει και ξεριζώνει ανθόν άλικον,
 φυώμενον επί πεζοδρομίου. (Υπενθυμίζουμε δια την παντελήν απουσίαν τριβής του αμετόχου αναβάτην με την ποιητικήν εμπειρίαν.)
Η νεαρά κορασίς τότε, υποβασταζομένη και περιστοιχιζομένη εξ' ορδών εξαγριωμένων σχιζομητροπολιτάνων και ενεχαρούσα, έτι, δια το ποιητικόν κάλλος της στιγμής ανυψώθη περί τους δύο μηριαίους πήχεις άνωθεν του οδοστρώματος και χρήσασα ανθυψιφωνικών δυνατοτήτων, ενετραγούδησε μετά βδελυγμίας το κάτωθι άσμα:

σημ: (ο γράφων τέλεσε παρατηρητής του επεισοδίου και αυτουσίως το μεταφέρει από τα μεσαιωνικά Πατήσια του 1479 μ.Χ.)





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

μίλησαν...