να σε συναντήσω τυχαία
ενώ με ψάχνεις διακαώς
κάπως να ξαναγίνει κάτι
να έρθεις ακάλεστη, ας πουμε
ή να λες εγώ
και να εννοείς εσύ
δεν ξέρω
κάτι πρέπει να συμβεί
για να γλιτώσουμε απ'την λήθη.
Εγώ συνήθως βουτάω σε εκείνο το πηγάδι που για πάτο έχει το στέρνο μου.
Μα αν τυχόν κάνω και σκύψω λίγο το κεφάλι για να δω το βάθος του
ζαλίζομαι από τα χρόνια που μεσολαβούν. Ξέρεις, και όλα όσα κουβαλάνε μαζί τους: τους μικρούς θανάτους, τις καταδύσεις, τις ελιές στα μάγουλα, τα κόκκινα φουλάρια και τις επίμονες αρνήσεις.
να με αρπάξεις και να με φιλήσεις
όπως θα έκανες αν δεν φοβόσουν
χωρίς να περιμένεις σινιάλο συγκατάβασης
χωρίς να κοιτάξεις το βάθος του πηγαδιού μου
ή να μου κρύψεις τις βαλίτσες
και να μου πεις "κύριε, δεν θα σας επιτρέψω ποτέ ξανά
να φύγετε χωρίς εμένα"
(μετά να γίνει κάτι ακόμα
ας πούμε να μας επισκεφτεί ο Friedrich Schiller
που όταν του στέρευε η έμπνευση
έχωνε στις αράδες του ατάκες από τα κιτάπια
του ιστορικού υλισμού.)
να με γεμίσεις
και να σκύψω
έτσι θα χυθώ
και θα αδειάσω
να με ξεχάσεις
για να μπορέσω
κι αν θυμηθείς
να με αναφέρεις.
στη mir
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
μίλησαν...