αγανάκτησα ο καημένος

{...}
πως να γράψει κανείς
έστω και δύο γραμμές

με τις πέτρες στο χέρι;

{...}
(από αναρτηση του αιμόφιλου τον Δεκέμβρη του 2008)
----------------
δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο θέμα των ημερών.
με το στόμα γεμάτο όμως τι να πει κανείς.
όταν τρώμε δεν μιλάμε.
έτσι μας μάθαν.
νόμισαν...

----------------
βαθιά ιστορική ευθύνη
στην αγία πετρούπολη μάθανε για τις κρεμάλες στο κρεμλίνο
και χειροκρότησαν
μετά μίλησα εγώ
από το τώρα όμως
δηλαδή 100 χρόνια μετά

----------------
με το στόμα γεμάτο τι να πει κανείς;
για τα ψηφίσματα
τους ανεμόμυλους
τον έρωτα και την αναρχία;

----------------
είμαι άνεργος
και οι τσέπες μου άδειες
έτσι μας μάθανε
να τις γεμίζουμε τις τσέπες
φανταστήκαμε ποτέ παντελόνια χωρίς τσέπες;
ένας από την συνέλευση τα φαντάστηκε χθες
και σήμερα έραψε δύο

----------------
θέλω να πω ότι είναι η τρίτη φορά που έρχομαι στην συνέλευση
και όσον αφορά τα κόμματα
να πάνε να γαμηθούνε

----------------
επαναπροσδιορισμός
διαρκής
και βασανιστικός
----------------

κι έτσι
μια μέρα σαν όλες τις άλλες
ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος

-----------------

αν δεν το πράξουμε
δεν θα πιστέψουμε ότι μπορεί να συμβεί
και αν δεν το πιστέψουμε
δεν θα το πράξουμε ποτέ

-----------------
τούτες τις μέρες
(και το γράφω ειλικρινά σε όποιον και όποια με ακούει)
έχω ανάγκη από συντροφιά

----------------
να μιλήσουμε
να φάμε ψωμί και κασέρι από τον μπακάλη
να καπνίσουμε
και μετά να φιληθούμε

αλλά για χάρη μου:
με το στόμα γεμάτο
τί να πρωτοκάνω;

----------------
ποτέ να μην ξεχάσουμε τις μέρες που ζούμε
να κάνουμε τα πάντα
για να επιθυμούμε όλο και περισσότερα.

----------------
βάλε μπρος τη μηχανή
φύγαμε
ήδη