ΤΟ ΑΛΜΙΚΑΝΤΑΡΑΝΤΕ ΤΟΥ ΑΛΔΕΒΑΡΑΝ...

Όλα ξεκίνησαν από εδώ...

 

Τρία πράγματα με οδήγησαν να αναρτησώ τα παρόντα...

...τρία πράγματα που γνώρισα και εκτίμησα και προς μεγάλη μου έκπληξη συνδέονται με τον τρόπο τους!

 Όλα ξεκίνησαν 25 χρόνια πριν, το 1975 (εγώ ούτε κατά διάνοια γεννηθείς), όταν ο Ανδρέας Θωμόπουλος σκηνοθέτησε την ταινία Αλδεβαράν. Κεντρικό θέμα της είναι η ανίατη ασθένεια ενός ποιητή και η βέβαιη πορεία του προς τον θάνατο. Χωρίς πολλά πολλά και έχοντας δει αρκετές φορές την ταινία μου δημιουργήθηκε έντονα η επιθυμία να μπορέσω να συγκεντρώσω και να απομαγνητοφωνίσω τα ποιήματα που ακούγονται και με κάποιο τρόπο να τα εκδώσω.Πριν καλά καλά αρχίσω την δουλειά αυτή, τα σημάδια των καιρών με πρόλαβαν και η πραγματικότητα βρέθηκε πάλι ένα βήμα μπροστά από τους στόχους μου...

ΓΙΑΤΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟ, ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑ ΑΣΙΜΟ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΗΚΕ ΚΑΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ ;

Μία πρώτη απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι ζούσε στα Εξάρχεια, στον λόφο του Στρέφη...

Μία άλλη είναι ότι ο θάνατός του προκλήθηκε από υπερβολική χρήση ναρκωτικών (1988-1944)...

Μία τρίτη είναι ότι γενικότερα τα τελευταία χρόνια διακρίνεται μια αναζωπύρωση του φιλολογικού ενδιαφέροντος γύρω από το έργο του ποιητή με επανεκδόσεις έργων του, μελοποιήσεις ποιημάτων του κ. ά.

Επειδή όμως πολλά λέγονται και πολλά περισσότερα εικάζονται...

Η επιστημονική ομάδα που λειτουργεί και νυχθημερόν εργάζεται πίσω απ' αυτό το blog αξιοποίησε με τον πλέον κατάλληλο τρόπο το αρχειακό της υλικό και κάνοντας φύλλο και φτερό τα προσωπικά γραπτά του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη ανακάλυψε το εξης :

Στην μοναδική του ποιητική συλλογή, εκδοθείσα το 1939, ο Ναπολέων Λαπαθιώτης έχει συμπεριλάβει το συγκλονιστικό ποίημα ΒΑΟ, ΓΑΟ, ΔΑΟ που ακούγεται στην ταινία Αλδεβαράν και προς μεγάλη μου χαρά το παραθέτω...

ΒΑΟ, ΓΑΟ, ΔΑΟ

Ζινώντας παβίδονο σαβίνι,
Κι ἀπονιβώντας ἐρομιδαλιὸ
Κουμάνισα τὸ βίρο τοῦ λαβίνι
Μὲ σάβανο γιδένι τοῦ Θαλιό.

Κι ἀνέδοντας ἕν᾿ ἄκονο λαβίνι
Ποὺ ραδαγοσαλιοῦσε τὸν ἀλιὸ
Σινέρωσα τὸν ἄβο τοῦ ραβίνι
Σ᾿ ἕνα ἄφαρο δαμένικο ραλιό!

Σουβέροδα στ᾿ ἁλίκοπα σουνέκια
Μέσ᾿ στ᾿ ἄλινα ποὺ δὲν ἐσιβονεῖ
Βαρίλωσα τ᾿ ἀκίμορα κουνέκια.

Καὶ λαδαμποσαλώντας τὴν ὀνὴ
Καράμπωσα τὸ βούλινο διράνι
Σὰν ἄλιφο τουρένι ποὺ κιράνει.

  Γίνεται κατανοητό, πέραν του προφανούς, η avant garde ποίηση του Ν.Λ. Δεδομένου ότι το ποίημα είναι γραμμένο πριν το 1939 μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι ο ποιητής είχε έρθει σε μία επάφή με την σουρεαλιστική ποίηση που εκείνη την εποχή άκμαζε στην Εσπερία. Για τον λόγο του ότι όλοι οι μελετητές του Λαπαθιώτη έχουν γεννηθεί μετά τον θανάτό του με αποτέλεσμα κανείς να μην έχει γνωρίσει τον ποιητή προσωπικά, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν ο ίδιος είχε πραγματοποιήσει κάποιο ταξίδι στο Παρίσι ή αν διατηρούσε επαφές με σουρεαλιστές της εποχής του (κατα νου έχω μόνο την Μαρία Βοναπάρτη και τον Ανδρέα Εμπειρίκο) που να είχαν ήδη αρχίσει το συγγραφικό τους έργο. Όλα αυτά τα ερωτήματα όμως έρχεται να μας τα λύσει ο κάτωθι φαινόμενος κύριος...

 

Ο Ηλίας Πετρόπουλος στο απαράμιλης αξίας έργο του Τα Καλιαρντά , Λεξικό (1971) μνημονεύει το ποίημα ΒΑΟ, ΓΑΟ, ΔΑΟ Λαπαθιώτη  εικάζοντας ότι ο ποιητής ήταν πιθανώς γνώστης της ιδιάζουσας διαλέκτου των Καλιαρντών, διατηρώντας την επιφύλαξη ότι μπορεί να είναι μια πρώιμη μορφή της διαλέκτου (ντούρα καλιαρντά) και μη αποκλείοντας το ενδεχόμενο προσωπικής γλωσσοπλασίας του Λαπαθιώτη.

- Μπενάβεις τα καλιαρντά;

-Και τα μπενάβω και τα τζινάβω!

μτφρ. (- Τα μιλάς τα καλιαρντά ; - Και τα μιλαώ και τα καταλαβαίνω!)

ΥΓ. Επιφυλάσσομαι η επόμενη ανάρτηση να αφορά το θέμα της διαλέκτου των Καλιαρντών...