23.10.12

Παρηχήσεις #1


Η Ανατολή Αργά, με την ορμή χιλίων αποτυχημένων ποιητών.
Βρέθηκε γραμμένο στο δεξί μου μπράτσο με υποδόριο μελάνι. 





Παρηχήσεις #1

Των στιγμών απανθίσματα
στιγματίζουν τα πάθη
κι ανθοδέσμες επάνθιστες
διανθίζουν τα λάθη.

Άνθισε επί της λήθης μου λίθινο ανθολόγιο!

Ακανθούχα τα πάθη μας
και τα λάθη φεράνθη,
ως του άνθους το νέκταρ,
ως αχός νηπενθώς.

Ανθυψίφωνη μούσα μου, ευανθείς διεθνώς!





5 σχόλια:

  1. ΙΙ
    Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται
    Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ'άλλα που πέρασαν
    Εάν είναι αλήθεια

    Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες που έκρουσαν γλυκά
    Οι κιθάρες που αναβόσβησαν κάτω από τα νερά
    Τα "πίστεψέ με" και τα "μη"
    Μια στον αέρα, μια στη μουσική

    ΙΙΙ
    [...]
    Ακουστά σ'έχουν τα κύματα
    Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς
    Πώς λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε"
    Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
    Πάντα εμείς το φως κι η σκιά
    [...]
    Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
    Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
    Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
    Καμάρα τ'ουρανού με τ'άστρα
    Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

    Πού πια δεν έχω τίποτε άλλο
    Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
    Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
    Να μυρίζω από σένα και ν'αγριεύουν οι άνθρωποι
    (από "το Μονόγραμμα", Ο.Ε.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. και είπα ποτέ ξανά..
    κι αν είπα ποτέ ξανά..
    λήθη, λάθη κι αμαρτήματα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. της ανωνυμίας τα μυστήρια
      να πάνε να γαμηθούνε
      επαφή και επικοινωνία τώρα ΑΜΕΣΩΣ!!!

      εκ της διευθύνσεως

      Διαγραφή
  3. Με συγχωρείτε κύριοι
    απλά, μόλις χώρισα
    γι'αυτό
    σε ευχαριστώ
    για τη συνάντηση
    το ποτήριον τούτο
    στην υγειά σου θα το πιω
    όσο για τις ευχές
    δεν πειράζουν
    μια μέρα θα σταματήσω να κομπιάζω
    και θα αρχίσω να πετώ
    σε μορφή γνώριμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

μίλησαν...