23.9.12

Η δεσποινίδα Λευκοθέα Γεωργάτου



Ήσουν μικρή καθώς είχες αφεθεί
στην αυστηρότητα αυτών 
που ακονίζουν τα μολύβια τους με το μαχαίρι,
ενώ υπομονετικά επιδιώκουν
την ησυχία των μελλοντικών χειμώνων,
αυτών που κατάγονται απευθείας
από τον θάνατο των παιδικών τους χρόνων,
αυτών που της ποίησης την ασθένεια
αντιμετωπίζουν καθημερινά
με δυο κουταλιές της σούπας πυρίτιδα υπογλωσσίως.
Σε θυμάμαι ακόμα που μικρή έγνεφες
αυτούς που μαζεύονταν τα βράδια τρεις-τρεις
και συνομωτούσαν για σένα
να σε ποτίσουν, να βγάλεις ανθούς, να καρπώσεις,
αυτούς που ήταν όλοι τους τριάντα χρόνων,
τραγουδιστές και γυμνασμένοι,
κι εσύ μικρή καθώς ήσουν
τους έγνεφες τα κελαϊδίσματα των κανονιών
και τους έλεγες: όχι εμένα, εγώ είμαι ακόμα μικρή,
λες και αυτοί,
που ήταν όλοι τους τριάντα χρόνων,
τραγουδιστές και γυμνασμένοι,
μαζεύονταν τα βράδια και συνομωτούσαν
για κάποιον άλλον λόγο
πέρα απ'το ότι
ήσουν μικρή κι έγνεφες.



A.A.

όχι εμένα, εγώ είμαι ακόμα μικρή!

1 σχόλιο:

  1. εγω μαγκας φαινομουνα
    να γινω απο μικράκι
    παρατησα τα σχολικά
    και μαθα μπουζουκάκι



    γεια σου ρ. με τα ωραία σου

    δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

μίλησαν...