φαντάσου να'μασταν έτσι
εσύ αυτή
κι εγώ αυτός
κάθε μέρα κι άλλα
κι όχι έτσι όπως καταντήσαμε
εσύ αυτή
κι εγώ αυτός
κάθε μέρα κι άλλα
κι όχι έτσι όπως καταντήσαμε
τι τα θέλαμε τα παχιά τα λόγια ρε μωρό μου;
χίλιες φορές στον δρόμο
στο πεζοδρόμιο
στο ασανσέρ
εκεί που αναπνέει η ζωή
όταν κάνει κοπάνα
από τις ασφυκτικές δικτατορίες των "εδώ και τώρα"
μια αυτοσχεδιαστική κραυγή
με λίγο από μάη68
λίγο από ιταλική αυτονομία
και μάλλον περισσότερο από μικροαστική μιζέρια
κακομαθημένου γιου
σαν τέτοιου που είμαι
σαν τέτοιου που δεν θέλησα να γίνω
επειδή το υποσχέθηκα στην γ
Πολλών ανθρώπων έμαθα τη σκέψη
ΑπάντησηΔιαγραφήσε λίγους έδωσα μια γεύση απ’ τη δική μου.
Πολλών ανθρώπων γεύτηκα την πρόσκαιρη αγάπη
στον άγνωστο έδωσα αιώνια τη δική μου
σκληρός και ανισόρροπος ο απολογισμός.
Αν κλαίς για όσα δεν σου δόθηκαν
φτωχός κι ανάξιος θ’ απομείνεις αποδέχτης
αν κλαίς για όσα απλόχερα έχεις δώσει
τότε στ’ αλήθεια δεν τα έδωσες ποτέ.
δημήτρης
Και όπως φίλος λεει...
ΑπάντησηΔιαγραφήHehe yes, first there are fictitious people in the titles, then there are real people in the titles, then there are real people in the pictures.. Thanks for realising, it means a lot.
http://minus18plus4.files.wordpress.com/2011/07/22.jpg
δ.