31 Δεκεμβρη 2010

Έκτη της εβδομάδας και πρώτη του νέου έτους η αυριανή, αγαπητό φιλοθεάμον και φιλοακροάμον κοινό του rupax-rupax.blogspot.com . Όπως γαντζώνονται τα νύχια στο δέρμα των εραστών με την ίδια ένταση γαντζώθηκαν και φέτος μυριάδες πολιτών στους δέκτες του ηλεκτρονικού τους κύκλωπα.
''Τί θα γίνει μ' αυτή την κρίση; πότε θα περάσει;''
''και τί είναι η κρίση ρε καρντάση για να περάσει σε κανα μηνάκι; γρίπη;''
έτσι, αγαπητοί αναγνώστες, με το που μπήκε η Άνοιξη κι η μέρα βρήκε την καλή και την γλυκιά της ώρα, μαζί με την κροκάτη γάζα της αυγής και του ηλιού το δείλι υποδεχτήκαμε και τον περίφημο μηχανισμό στήριξης υπό την εποπτεία του οποίου τέθηκε η οικονομία και μαζί της η εργατική δύναμη και εκμεταλλευσιμότητα των εργαζομένων (ντοπιων και μεταναστων). Σιγουρα θα το κατατάσαμε στα τοπ γεγονότα του παρελθόντος έτους από άποψη αναγνωρισιμότητας αλλά και παρερμηνευσιμότητας.
''αδερφέ κατεβαίνεις στην αγορά και τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά''
''κόσμο βλέπεις, σακούλες όμως δεν κρατάνε στα χέρια τους''
και ενώ οι ποιμένες πιστά προσκυνούν το νεογέννητο βρέφος ο δείκτης νάσντακ διαγράφει παρόμοια τροχιά με το άστρο της Βηθλεέμ και μαζί του συμπαρασύρει τον κορμό του χρηματοπιστωτικού μηχανισμού. ''Λευτεριά στον συντροφο Ιησού'' γέμισαν οι πλίνθινοι τοίχοι της Ιερουσαλήμ και την ίδια στιγμή που τα τιμολόγια της ΔΕΗ αυξάνονται 11% για τις χαμηλές καταναλώσεις ως εκ θαύματος τσακώσαμε και τους τρομοκράτες! Πάλι καλά να λέτε γιατί δεν φτάνουν όλα όσα είχαμε, έπρεπε να κοιτάμε και πίσω μας μην μας την πέσει ο Επαναστατικός Αγώνας για κανα κινητό.
Αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα κι η τύχη κωλοτούμπες και εκεί που φέρναν τον χρυσό και τα αρώματα τα μαγάκια σήμερα μπορεί και να κουβαλούσαν καμια πάνα η κανα γαλατάκι για το μπεμπέκι το σπέσιαλ.
Πως να το κάνουμε όμως που προχωράει θέλεις δεν θέλεις η παλιοζωή όπως θα λεγε κι ο Ζαμπέτας. Και θα είναι μεγάλος ψεύτης όποιος δεν παραδεχτεί ότι το καλοκαίρι έλεγε :



από Σεπτέμβριο, παιδιά, θα γίνει το μπαμ!



Μας πήγε πίσω η ρημάδα η 5η του Μάη, δεν λέω, αλλά κι αυτός ο μεταφυσικός Σεπτέμβρης μας καθησύχασε λίγο παραπάνω απ' ότι έπρεπε. Ε και από τοτε διερωτηθήκαμε με το παραπάνω :



και τώρα τι κάνουμε;



λες και δεν είχαμε κάνει τίποτα μέχρι τότε. Ή λες και αυτό για το οποίο είμασταν διατεθειμένοι να κάνουμε θα τον κουνούσε συθέμελα τον καταραμμένο τον σάπιο που λένε κι οι αναρχικοί. Ναι σύντροφοι και συντρόφισσες, κι εγώ αναρχικός είμαι και περήφανος γι αυτό. Αλλά νομίζω πρέπει να το πιστέψουμε λίγο παραπάνω αυτό που κάνουμε. Αλλιώς μας πήρε ο κυκλώνας κι αν είσαι και στο μάτι του δεν τον καταλαβαίνεις καν.



Κρίμα που κάποιοι-ες από μας γράψανε καποτε το σύνθημα :
ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΑΤΑΙΗ ΖΩΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΝΑΣ ΜΑΤΑΙΟΣ ΑΓΩΝΑΣ



πολύ κρίμα γιατί αυτό το δίλλημα τέθηκε με τον χειρότερο τρόπο που θα μπορούσε. Κι αν βλέπεις την νίκη να είναι μακρυά είναι γιατί μάθαμε μόνο ήττες να γνωρίζουμε.



Αλήθεια δεν ξέρω τι μας περιμένει από του χρόνου και τί μπορεί να συναντήσουμε. Δεν χρειάζεται να το εκμυστηρευτώ γιατί με προδίδει κι η γραφή μου αλλά η αισιοδοξία για τον ενιαυτό που μας υποδέχεται εκλείπει από πολλούς. Αλλά ποιος ξέρει; μπορεί απόψε στο πάρτι της μηχανής να βρεθεί η λύση...



μπορεί να αποφασίσουμε να γίνουμε βαρύτεροι...
για να γύρει η πλάστιγγα προς το μέρος μας...
μπορεί να αποφασίσουμε να τους φάμε.

καλη χρονια