Για πέμπτη χρονιά συνεχίζεται ο αντι-θεσμός του φεστιβάλ πολιτικού ντοκυμαντέρ που στεγάζεται στο κατειλημμένο εργοστάσιο της κλωστοϋφαντουργίας Υφανέτ. Επιλέγουμε να κινηθούμε στον αντίποδα της πραγματικότητας που θέλει την έκφραση πιόνι στα χέρια της κατανάλωσης. Aπέναντι στις καλοστημένες φιέστες του εμπορεύματος και του θεάματος προσπαθούμε να προτάξουμε τις δικές μας αρχές. Τις αρχές που αντιστρατεύονται κάθε επιβολή φραγμών και αποκλεισμών, είτε ταξικών (εισιτήριο) είτε κοινωνικών (dress code, κοσμικά πάρτι). Επιλέγουμε και προτείνουμε την δημιουργία αντι-δομών μακρυά από κάθε λογική που αναπαράγει και στηρίζει τις σχέσεις καταπίεσης και με αφορμή να ανταλλάξουμε τις εμπειρίες αγώνα που ο καθένας και η καθεμία έχει αποκομίσει, συναντιόμαστε αυτο-οργανωμένα και χωρίς καμία διαμεσολάβηση για να δούμε ντοκυμαντέρ και να συζητήσουμε.
Σε μία συγκυρία κρίσιμη που λαμβάνει χώρα η πιο συντονισμένη και μεθοδική επίθεση στο σύνολο των από τα κάτω και ενώ ο καπιταλισμός φαίνεται να μην έχει να δώσει απαντήσεις στην ολοένα και εντονότερη υποτίμηση των ζωών μας, είναι ευκαιρία να απελευθερώσουμε όσες περιοχές μπορούμε από το πεδίο κυριαρχίας του. Και για τον λόγο ότι το συνολικό δεν είναι μια αναπαράσταση από μια στιγμή του μέλλοντος αλλά ξεκινά και τροφοδοτείται μέσα από τον καθημερινό αγώνα, προσπαθούμε να δημιουργούμε, μέρα με τη μέρα, τους κατάλληλους όρους για να μπορέσουμε να αυτο-διαχειριστούμε την ζωή που μας ανήκει.
Το παρελθόν έχει δείξει ότι η καπιταλιστική ''αμοιβάδα'' τείνει να αφομοιώνει οτιδήποτε μπορεί να καταστεί επικίνδυνο γι' αυτήν και να αφήνει - πολλές φορές για άλλοθι – ανενόχλητους θεσμούς και δομές που μπορεί μεν να την αμφισβητούν αλλά δεν πρόκειται ποτέ να κινηθούν επιθετικά εναντίον της. Θέλοντας να διασαφηνίσουμε τον αξιακό μας ορίζοντα, που εστιάζει πάντα στην κοινωνική απελευθέρωση, οι δομές που κυοφορούμε εκτός από παράλληλες πρέπει να είναι και εχθρικές προς τον καπιταλισμό. Ειδάλλως καθίστανται εύκολο αντικείμενο αφομοίωσης και ακροβατούν μεταξύ mainstream εναλλακτισμού, αφομοιωμένου εθελοντισμού και κυρίαρχου πολιτισμού. Επομένως το Φεστιβαλ Πολιτικού Ντοκυμαντέρ της Φάμπρικα Υφανέτ δεν θέλουμε να είναι μία εναλλακτική πρόταση εξόδου ή κύκλος δωρεάν προβολών αλλά αφορμή για τους αγωνιζόμενους-ες να γνωρίσουν παραδείγματα αγώνων που συνδέονται άμεσα με ένα κίνημα αντίστασης και αλληλεγγύης.
Τα αυτο-οργανωμένα εγχειρήματα είναι φορείς της πολιτικότητας τους και μαζί τους κουβαλούν την συλλογική διαδικασία δημιουργίας τους, σαν στοιχείο της υπόστασής τους. Την αυτο-οργάνωση, δηλαδή, σαν διαδικασία που επέτρεψε την παραγωγή τους και την αντι-εμπορευματικότητα σαν κανόνα στην διάδοση και την επικοινωνία τους. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια προσπαθούμε να οργανώνουμε κάθε δραστηριότητα μας αλλά και να οργανωνόμαστε και οι ίδιο-ες.
Η τέχνη δεν είναι προνομιακό πεδίο κανενός. Όταν, δε, περιφράσσεται καθίσταται μέσο των τακτικών της μαζικής χειραγώγησης. Η διάκριση εύπεπτης και δύσπεπτης τέχνης, από την άλλη, εξυπηρετεί τα συμφέροντα του πολιτισμού της κυριαρχίας και την ρητορεία περί '' γρήγορου και εύκολου ''. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η μαζική κουλτούρα έχει επιλεχθεί ως η καταλληλότερη για να πλαισιώσει την καθημερινότητά μας, ενώ την ίδια στιγμή η τέχνη που παρουσιάζεται ως ποιοτική προορίζεται για εξαιρετικές συνθήκες και περιορισμένο αριθμό κοινωνών τής. Ο κινηματογράφος και το ντοκυμαντέρ είναι μια μορφή έκφρασης που μπορεί να συμπλέυσει με τον κοινωνικό ανταγωνισμό, είναι οικοιοποιήσιμος από τους αγωνιζόμενους και να καταστεί απελευθερωτικός ακόμα και σήμερα που η έκφραση εμφανίζεται ήσσονος σημασίας μπροστά στον αγώνα για επιβίωση και αξιοπρέπεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
μίλησαν...