δύο ποιήματα της Ανατολής Αργά, ποιήτριας ταγμένης στο πλευρό του κοινωνικού ανταγωνισμού, της αυτο-οργανωμένης έκφρασης και της γνήσιας θλίψης.
Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.
(Οδ. Ελύτης - Ο Μικρός ναυτίλος,1985)
Όπου ακούς τάξη ανθρώπινο κρέας μυρίζει.
(Οδ. Ελύτης - Σηματολόγιον,1977)
Το Πρέπει
Το Πρέπει γδέρνεται.
Όλα τα Πρέπει
πρέπει να γδέρνονται.
Ακόμα και το πρέπει
που μόλις είπα.
Και μόλις έγδαρα.
(απάντηση στον Οδ. Ελύτη)
Το Πρέπει 2
Το Πρέπει δεν γδέρνεται.
Γιατί είναι
το ίδιο το δέρμα
αυτών που κάηκαν
εκεί που ακούγεται συνέχεια
η λέξη '' τάξη ''
και ανάβουνε φωτιές μεγάλες
από το Γιώτα
ίσαμε το Πι.
ρε, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι.
ΑπάντησηΔιαγραφήτέλοsch.
μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη Χώρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήθολοκουλτουριαραίοι
Υπάρχουν πρέπει και πρέπει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα δικά τους και τα δικά μας.
Τα υπόλοιπα τα είπε η Ανατολή.