16.9.10

Η ανατομία των αμαρτημάτων

μία αυτο-σχεδιαστική νουβέλα εμπνευσμένη από την παρακάτω φωτογραφία (γράφτηκε κατά την διάρκεια της ανάρτησης, χωρίς προσημειώσεις)





 Η ανατομία των αμαρτημάτων


   Η συνθήκη ήταν σαφής και προδιαγεγραμμένη. Η συνύπαρξή τους είχε συμφωνηθεί να περιοριστεί σε διαδικασίες γλυψίματος και αυνανισμού. Και μπροστά στην αναμονή για την ικανοποίηση της κάβλας της, η Ροζέτα έδειχνε να αδιαφορεί για οποιαδήποτε ''συναισθηματική επένδυση''. Το μόνο που ήθελε ήταν να νοιώσει το μουνί της να εκρήγνυται από τις διαδοχικές συσπάσεις. Και για την στιγμή αυτή περίμενε λυσσαλέα. Είχε ορκιστεί στον εαυτό της να καταγράψει τα πιο ευφάνταστα βρωμόλογα και να τα ξεστομίζει με την βεβαιότητα ότι το σπέρμα όλου του κόσμου οφείλει να μπει μέσα της. Στις σκέψεις αυτές, το βαμβακερό βρακί της άρχισε να μουσκεύει και η Ροζέτα έδειχνε έτοιμη να αφεθεί στον χείμαρρο που μαζί μ'αυτή θα συμπαρέσυρε μυριάδες εφηβικών και νωπών φαντασιώσεων.
   Άνοιξε την βιτρίνα,πήρε το δαχτυλίδι που της είχαν δωρήσει στα δέκατά της γεννέθλια κι αφού το σάλιωσε το έχωσε βαθιά μέσα στο μουνί της. Πήρε μια βαθιά ανάσα και κατέβηκε στον πρώτο όροφο. Οι υπόλοιπες τρόφιμοι του παρθεναγωγείου κοιμόταν αλλά η υποψία και μόνο ότι τα ουρλιαχτά από το γαμήσι που της είχε υποσχεθεί θα τις ξυπνούσε την έκανε να κοντοσταθεί. Ήταν τότε, ακριβώς, που ένα θερμό ρεύμα καβλας και έλλειψης αυτο-ελέγχου την διαπέρασε και συνειδητοποίησε ότι κανείς ποτέ δεν διάλεξε την ασφάλεια για να απορρίψει το σπέρμα. Ο διάδρομος που διέσχισε ήταν σύντομος αλλά πρόλαβε να ανακαλέσει όλα όσα είχε ετοιμάσει για την εξαιρετική αποψινή βραδιά. ''Το μουνί μου είναι αχόρταγο'', ''γάμησέ με μέχρι να πεθάνω'', ''χτύπα με να χύσω και μετά φτύσε με'', ''κατούρα πάνω στα βυζιά μου''. Έτσι κι έκανε.
   Άνοιξε την πόρτα της. Το δωμάτιο της ήταν σιγυρισμένο και μύριζε αγιόκλημα, ένα άρωμα διαδεδομένο στο παρθεναγωγείο μιας και δινόταν δωρεάν σε γιορτές και εθνικές επετείους. Αυτή ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και είχε αρχίσει ήδη να αυνανίζεται με ένα κηροπήγιο. Η Ροζέτα δίστασε να γδυθεί αμέσως αλλά πλησίασε κοντά της και την κλώτσησε με δύναμη στο πρόσωπο. Δεν της έγινε κατανοητό αν το πρώτο πράγμα που ακολούθησε την κλωτσιά ήταν να ματώσει ή να χύσει. Το αίμα της Βιργινίας πετάχτηκε στα κατάλευκα σεντόνια και αναμμένη από την κάβλα άρπαξε την Ροζέτα από τα μαλλία. Με το δεξί χέρι της σάλιωνε το μουσκεμένο μουνί της και με το αριστερό της έσφιγγε τον λαιμό σε βαθμό που κόντεψε να πνιγεί.  Το δαχτυλίδι δεν τη παραξένεψε καθόλου. Ταυτόχρονα το βλέμμα της δεν έφυγε από τα μάτια της και επιδεικνύοντας τα δόντια της της επαναλάμβανε ''απόψε θέλω να με κατουρήσεις''. Η Ροζέτα μετά από λίγο έχυσε σφίγγοντας γερά τον ώμο της Βιργινίας.
   Έχοντας συνέλθει μερικώς από τις μεταοργασμικές συσπάσεις, ανέβηκε όρθια στο κρεβάτι και έκατσε πάνω στο πρόσωπο της Βιργινίας. Καθώς άρχισε να τρίβει το μουνί της και τον κώλο της πάνω στο στόμα της Βιργινίας αναστατώθηκε τόσο πολύ στην όψη του ματωμένου και ξαναμμένου προσώπου της, που την κατούρησε με όση δύναμη είχε. Η Βιργινία δεν άργησε να χώσει το κηροπήγιο στον κώλο της Ροζέτας, τρίβωντας παράλληλα το πρόσωπό της στα ούρα που είχαν απομείνει.
  Το επόμενο πρωί βρήκε τη καθεμία στα κρεβάτια τους και στο άκουσμα της καμπάνας του πρωινού εγερτηρίου σημειώθηκαν 45 ταυτόχρονες ''αλλαγές πλευρών''. Το μάζεμα γινόταν στο φουαγιέ του τριώροφου νεοκλασσικού. Η καθημερινή προσευχή για την εβδομάδα αυτή ήταν υποχρέωση της Ροζέτας που είχε αναλάβει μαζί με το ''πάτερ ημών'' να βγάζει κάθε μέρα έναν μικρό λογίσκο ''ενθάρρυνσης και αγάπης προς τα κορίτσια'' όπως χαρακτηριστικά έλεγε η παιδοκόμος.
  Στημμένη απέναντι από 44 κορίτσια, και λέγοντας ρυθμικά την πρωινή προσευχή, η Ροζέτα δεν μπόρεσε να πάρει την σκέψη της από το χθεσινό βράδυ. Η γεύση των υγρών της Βιργινίας είχε παραμείνει στην γλώσσα της και οι πληγή που άφησε η κλωτσιά στο πρόσωπό της την έκανε να θέλει να την φιλήσει μπροστά σε όλες. Πριν τελειώσει η προσευχή, η Βιργινία έκανε μια αποσπασματική σκέψη για το μουνί της παναγίας και για τον πούτσο του ιησού Χριστού αλλά επειδή συνάντησε ένα νεφελώδες κάλυμα στην εικόνα που είχε για τα πρόσωπα αυτά στο μυαλό της, την παράτησε και συνέχισε να κάνει τον σταυρό της.
   Ο λόγος της Ροζέτας για το πρωί της μέρας εκείνης ήταν ο εξής :

''Αγαπητές εν Χριστώ αδελφές, αγαπητή μας δασκάλα, αγαπητή μας μαγείρισσα, καλέ χριστούλη,καλή παναγίτσα θα σας μιλήσω γι' αυτην σήμερα. 

Για αυτή που συρρικνώνεται κάθε μερα και όταν βραδιάζει υπερδιπλασιάζεται και ψάχνει διέξοδο για να βγεί.

Για αυτή που σε όσες τρύπες κι αν μπει δεν χωράει πουθενά και όσες σκέψεις κι αν κάνεις πάντα μένει ορφανή.

Για αυτή που φέρνει το μούδιασμα στους αστραγάλους και γνωρίζει καλύτερα απ'όλες τί θα πεί όλον.

Για αυτή σας μιλάω και γνωρίζετε όλες σας πολύ καλά κι ας μην την έχω κατονομάσει.

Πόσο θα ήθελα να μπει ολόκληρη μέσα μου. 
Πόσο φοβάμαι ότι δεν θα χωρέσει.
Πόσο θα ήθελα να με γεμίσει.
Πόσο φοβάμαι ότι δεν θα τ' αντέξω. ''


τέλος

12 σχόλια:

  1. εύγε εύγε εύγε.
    πάντως σκέφτομαι ότι ίσως θα πρεπε να καβλώσω, αλλά δεν μου συνέβει ρε γαμώτο.ίσως περνάω ασεξουαλική περίοδο, ίσως πάλι φταίει αυτό με το κατούρημα που ντάξει δεν μου κάνει κάτι.
    πάντως αυτό:"ότι το σπέρμα όλου του κόσμου οφείλει να μπει μέσα της" το χω νιώσει και γω.
    μόνο τένη.&-

    μ.τζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ενας πιερ λουις μας εσκασε απο εκει που δε το περιμεναμε. και δεν ειναι το καβλωτικο του θεματος που σου τραβαει την προσοχη αλλα το ποσο "μεσα" στα σκηνικα πεφτει. πολυ το χαρηκαμε, και τολμω να πω οτι περιμενουμε εναγωνιωδως κι αλλα. δε μπορεις να μας αφησεις ετσι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ καλό μικρέ ρούπαξ. Το πιο καλό σημείο εκεί που άθελά της σκέφτεται το μουνι της παναγίας και τον πούτσο του χριστούλη. αλήθεια πόσες φορές σκεφτόμαστε ακατάληπτα πράγματα και απλά δεν τα εκφράζουμε- πραγματώνουμε; (π.χ. σε πόσους δεν έχει περάσει από το μυαλό να σκοτώσουν, να βλάψουν τον διπλανό τους;). και σε ποιο βαθμό αυτό συμβαίνει ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΕΣ; όσο πιο απαγορευμένες οι σκέψεις τόσο πιο πολύ σου κολλάνε. εύγε ρούμπαλ.

    όσο για τις κατηγορίες αμαρτίας... μακράν καύτερη κατηγορία οι αμαρτίες των ποδιών. και μου'ρχεται να πω: αμαρτίες ποδιών παιδεύουσι τέκνα. δεν ξέρω γιατί. εύηχο δεν είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Είχε ορκιστεί στον εαυτό της να καταγράψει τα πιο ευφάνταστα βρωμόλογα και να τα ξεστομίζει με την βεβαιότητα ότι το σπέρμα όλου του κόσμου οφείλει να μπει μέσα της."

    "..συνειδητοποίησε ότι κανείς ποτέ δεν διάλεξε την ασφάλεια για να απορρίψει το σπέρμα."

    όλα καλά ανατμήθηκαν(με ισχυρή λεπτότητα,σαφήνεια και χάρη),ωστόσο οι παραπάνω σκέψεις δεν είναι κάπως "ανδροκεντρικές"-άτοπες-αντιφατικές για να τις εκφέρει μια Ροζέτα? Εννοώ με αυτές τις επιθυμίες και αυτές τις επιλογές και κυρίως με έναν τέτοιο λόγο "για αυτήν"...?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν είναι καθόλου άτοπη η σημείωσή σου, αγαπητέ-ή ανώνυμε-η αναγνώστη-τρια. Μία ανάγνωση που βλέπει το ''σπέρμα'' σαν μέγεθος θετικό,ισχυρό και εκδικητικό (;) είναι σίγουρα ανδροκεντρική και (ναι!) αναπαράγει την σχέση της έμφυλης καταπίεσης. Αυτό μου το χρεώνω αν και οι προθέσεις μου δεν ήταν τέτοιες. Αν ωστόσο η κριτική εστίαζε σε μία ''λογοτεχνική παθολογία'' του ήρωα που του μπήκαν στο στόμα λόγια που δεν θα έλεγε τότε αυτό το συζητάμε. Αντιλαμβάνομαι, δε, την Ροζέτα σαν τον ήρωα που συμπυκνώνει τον σκοτεινό ψυχισμό και την ''ανορθόδοξη'' σεξουαλικότητα κάθε ανθρώπου. Συνεπώς δεν της βάζω έμφυλο πρόθεμα (μέσα στο νου μου διότι στην νουβέλα είναι μια κορασίδα). Τελειώνοντας, θα'θελα να παραθέσεις λίγο πιο αναλυτικά το σκεπτικό σου, αν έχεις χρόνο και διάθεση βέβαια γιατί δεν είναι δα και το πιο σημαντικο πράγμα στον κόσμο. Ωστόσο θυμίσου μαζί μ' αυτό να με βοηθήσεις στην εξής απορία που έχω:

    γιατί να εννοούμε ως σπέρμα το υγρό που εκkρίνεται από το αντρικό μόριο και όχι και από το γυναικείο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητε Rupax,
    πραγματι η ερωτηση εστιαζε σε μια "λογοτεχνικη
    παθολογια" η αλλιως σε ενα συγγραφικο ολισθημα, ηταν αυτη η ενδειξη που προδωσε πως ο γραφων ειναι ανδρας-φορεας(οπως ολοι) της επικρατουσας φαλλοκεντρικης αντιληψης γυρω απο το σεξ. οι προθεσεις σου δεν ηταν τετοιες-αφου το λες-απλα, σου ξεφυγε και ταρακουνησε προς στιγμην την πιστοτητα και πειστικοτητα της ηρωιδας, λεω εγω τωρα..
    Αυτο που αντιλαμβανεσαι εγινε αντιληπτο και σε μενα και σε καθε αναγνωστη υποθετω, αλλα η συνεπεια στην μορφη(κορασις) με την οποια επελεξες να ενσαρκωσεις την ανορθοδοξη αυτη σεξουαλικοτητα ειναι εξισου σημαντικη όπως η συνεπεια προς το σκηνικο που την τοποθετησες(για το οποιο επεδειξες συνεπεια μεγαλη: αγιοκληματα, οροφοι,κηροπηγια, μαγειρισσες κτλ)
    Α!και τωρα που το θυμηθηκα:νομιζω οτι μπορω να σε βοηθησω με την απορια σου αλλα θα εγραφα κατι σεντονια απο εδω ως την απεναντι πολυκατοικια, προτεινω λοιπον να το συζητησουμε την επομενη φορα που θα βρεθουμε γυρω απο ενα τραπεζι τσιπουρα.
    Αlλα τοτε θυμισε το μου εσυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. φεμινιστικό γουρούνι10 Οκτωβρίου 2010 στις 4:43 π.μ.

    δείξτε τα χέρια σας τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αλβερτος Αινσταινης11 Οκτωβρίου 2010 στις 7:05 π.μ.

    "η επαφη με το μυστηριο ειναι η ωραιοτερη εμπειρια του ανθρωπου"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χμ..Καλος.
    Αν βρεις ποια ειμαι, συνεργαζομαστε κιολας.

    Δειγμα γραφης:

    http://stadyo.wordpress.com/2011/03/27/10/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν βρήκα ποια είσαι, όχι, αλλά συνεργαζόμαστε!
    Πως όμως;

    εκ της διευθύνσεως

    ΑπάντησηΔιαγραφή

μίλησαν...