Πάλης ξεκίνημα
Πάλης ξεκίνημα
νέοι αγώνες
οδηγοί της ελπίδας
οι πρώτοι νεκροί.
Όχι άλλα δάκρυα
κλείσαν οι τάφοι
λευτεριάς λίπασμα
οι πρώτοι νεκροί.
Λουλούδι φωτιάς
βγαίνει στους τάφους
μήνυμα στέλνουν
οι πρώτοι νεκροί.
Απάντηση θα πάρουν
ενότητα κι αγώνα
για νά 'βρουν ανάπαυση
οι πρώτοι νεκροί.
νέοι αγώνες
οδηγοί της ελπίδας
οι πρώτοι νεκροί.
Όχι άλλα δάκρυα
κλείσαν οι τάφοι
λευτεριάς λίπασμα
οι πρώτοι νεκροί.
Λουλούδι φωτιάς
βγαίνει στους τάφους
μήνυμα στέλνουν
οι πρώτοι νεκροί.
Απάντηση θα πάρουν
ενότητα κι αγώνα
για νά 'βρουν ανάπαυση
οι πρώτοι νεκροί.
(στ. : Αλ. Παναγούλης - μουσ. : Μ. Θεοδωράκης)
Οι λέξεις είναι τσαρλατάνοι, κλόουν, γελωτοποιοί...
Με την ελπίδα να είναι κι οι τελευταίοι αθώοι,
να τιμήσουμε την μνήμη τους και να θρηνήσουμε γι' αυτούς...
μετά την συνολική καταστροφή αυτού του γερασμένου κόσμου.
κι ας μην ξεχάσουμε ποτέ ξανά ότι
''εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές''...
με αγωνία για το αύριο και με προσμονή για την αναρχία...
όλοι στους δρόμους
Τη τελευταία σου ανάρτηση ρουπακάκο μου θα την αφήσω ασχολίαστη... (λέει και συνεχίζει σχολιάζοντας, ο κόπανος). Το μέγεθος της γραμματοσειράς στη τελευταία της πρόταση γιατί είναι έτσι τοσοδούλικο? Δε τη πότισες με πολλή σκέψη και σου βγήκε καχεκτικιά?
ΑπάντησηΔιαγραφή"με αγωνία για το αύριο και με προσμονή για την αναρχία..."
Τι δηλαδής, Χαμηλόφωνα σύντροφοι μη μας πάρουνε πρέφα...? Κραυγή αγωνίας στα ψιθιριστά, πού το χεις ακούσει? Καλε τέτοιο μέγεθος έχουν οι όροι συναλλάγών σε ληστρικές συμβάσεις.
Κάνω τον προβοκάτορα, να τα πούμε σύντομα με κανα ποτάκι για παρέα και κερνάς τα επόμενα.
Δες παρακάτω λίνκ για μια άλλη μπλογκοανάρτηση απο ένα σύντροφο κνίτη, το "σφυροδρέπανο". Κνίτης μεν, σύντροφος δε. (κίνηση προβοκάτ στο σημείο του πέναλντι και δεν έχω μάθει ακόμα πως γράφεται ο ήχος του σφυρίγματος).
Τα διαφωνήσαμε τις προάλες μα είχαμε καιρό να τα πούμε έτσι όμορφα. Στη λογική της αυτονομίας δεν είναι το να εντοπίζεις μόνο τις ιδεολογικές διαφορές του καθένα και να στέκεσαι με το δάχτυλο στη σκανδάλη σε χαρακώματα. Αυτό το κάνουν και μόνοι τους, ο καθένας απ' το παραταξιακό του οχυρό. Ως "αυτόνομος", κολυμπάς στη τάφρο κάτω απ' τις πολεμίστρες τους ή βαδίζεις απορημένος στα έρημα λιβάδια με τις πολλές ανεξερεύνητες θαμνώδεις εκτάσεις που απλώνονται ανάμεσα στα κάστρα τους, κι αν βρεθείς σε κανα ύψωμα συνειδητοποιείς ότι το λιβάδι δεν έχει τίποτε να χωρίσει. Το πρόβλημα είναι στα τείχη. Πρόβλημα μεγάλο και δομικό καθώς θέλουν αμέτρητα (ανθρώπινα) τούβλα για να χτιστούν και στη τελική δε προστατεύουν παρά ένα πέτρινο ζεστό καλύβι μέσα στη ληγούρικη κοιλιά τους.
Το ζητούμενο δεν είναι να γεμίσουν οι πολεμίστρες των τειχών με τενεκεδένιους ιππότες αλλά να κατέβουν τόσοι πολλοί στη μάχη που να μη τους χωρά ούτε καν το λιβάδι. Τότε τα ιδεολογικά τείχη που φτιάνουμε θα χρησιμεύσουν μόνο για να επιδεικνύουν την μοναδική τους ιδιότητα, δηλαδή το πόσο άχρηστα και γελοία είναι.
Τεσπα, χρειάζομαι μου φαίνεται εκδρομή στην εξοχή. Να πετάξω σε κανα ποτάμι τις βουκολικές παρομοιώσεις μπας και συνενογιόμαστε καλύτερα
Δες το κι αυτό το μπλόγκ που χει το ενδιαφέρον του. Κατακόκκινο κι απολαυστικό. Το παιχνιδάκι "εντοπισε τις διαφωνίες" είναι χρήσιμο για πολιτική διαπαιδαγώγηση πρωτοετών αλλά μετά την πρώτη δημοτικού πρέπει να καταπιαστούμε με πιό σύνθετες εξισώσεις πολιτικού συλλογισμού για τις οποίες τα λυσάρια των πολιτικών σχολικών εγχειριδίων δεν έχουν απαντήσεις. Η πλέον βασική μέθοδος για να ελπίζουμε στο λύσιμο των γόρδιων δεσμών τους είναι να αρχίσουμε να ανταλάσσουμε ανοιχτά σημειώσεις.
http://sfyrodrepano.blogspot.com/2010/05/blog-post_07.html