δύο ποιήματα της Ανατολής Αργά, ποιήτριας ταγμένης στο πλευρό του κοινωνικού ανταγωνισμού, της αυτο-οργανωμένης έκφρασης και της γνήσιας θλίψης.
Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.
(Οδ. Ελύτης - Ο Μικρός ναυτίλος,1985)
Όπου ακούς τάξη ανθρώπινο κρέας μυρίζει.
(Οδ. Ελύτης - Σηματολόγιον,1977)
Το Πρέπει
Το Πρέπει γδέρνεται.
Όλα τα Πρέπει
πρέπει να γδέρνονται.
Ακόμα και το πρέπει
που μόλις είπα.
Και μόλις έγδαρα.
(απάντηση στον Οδ. Ελύτη)
Το Πρέπει 2
Το Πρέπει δεν γδέρνεται.
Γιατί είναι
το ίδιο το δέρμα
αυτών που κάηκαν
εκεί που ακούγεται συνέχεια
η λέξη '' τάξη ''
και ανάβουνε φωτιές μεγάλες
από το Γιώτα
ίσαμε το Πι.